ویتامین A

چه چیزی در حال آزمایش است؟
ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی است که به طور طبیعی در بسیاری از غذاهایی که می خوریم وجود دارد. رتینول شکل اولیه ویتامین A در انسان است. این آزمایش سطح رتینول را در خون اندازه گیری می کند.
ویتامین A یک ماده مغذی ضروری برای بینایی و پوست سالم، تشکیل استخوان، عملکرد سیستم ایمنی و تولید مثل است. برای تولید گیرنده های نوری در چشم و حفظ پوشش سطح چشم و سایر غشاهای مخاطی مورد نیاز است. کمبود ویتامین A می تواند دید در شب را تحت تاثیر قرار دهد، باعث آسیب چشم و در موارد شدید منجر به کوری شود. ویتامین A بیش از حد می تواند سمی باشد، باعث ایجاد طیف وسیعی از علائم و گاهی اوقات منجر به نقایص مادرزادی شود.
بدن نمی تواند ویتامین A بسازد و باید به منابع غذایی ویتامین A تکیه کند. منابع گوشتی ویتامین A (به عنوان رتینول) را تامین می کنند، در حالی که منابع سبزیجات و میوه کاروتن (ماده ای که می تواند توسط کبد به ویتامین A تبدیل شود) تامین می کند. ویتامین A در کبد و بافت‌های چربی ذخیره می‌شود (محلول در چربی است) و بزرگسالان سالم ممکن است به اندازه یک سال ذخیره داشته باشند. بدن سطح نسبتاً پایداری را در خون از طریق یک سیستم بازخورد حفظ می‌کند که ویتامین A را در صورت نیاز از ذخیره‌سازی آزاد می‌کند و کارایی جذب ویتامین A را در رژیم غذایی افزایش یا کاهش می‌دهد.

به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) کمبود ویتامین A در ایالات متحده نادر است، اما در نیمی از کشورها، به ویژه در کشورهای فقیر که در آن تعداد زیادی از مردم رژیم غذایی محدودی دارند، یک مشکل عمده بهداشتی است. ). یکی از اولین نشانه های کمبود ویتامین A شب کوری است. سازمان جهانی بهداشت می گوید کودکان خردسال و زنان باردار بیشتر تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند.

در ایالات متحده، کمبود ویتامین A در درجه اول در افراد مبتلا به سوء تغذیه، اسهال مزمن، اختلالات سوء جذب مانند بیماری سلیاک، فیبروز کیستیک یا پانکراتیت مزمن، در افراد مسن و در افراد مبتلا به الکل، بیماری کبد و انسداد مجاری صفراوی دیده می شود. . جراحی روی روده یا لوزالمعده می تواند عواقب مشابهی داشته باشد.
کمبود ویتامین A یک عامل خطر برای سرخک شدید است. درمان با ویتامین A می تواند طول مدت اختلال را کوتاه کند و ممکن است شدت علائم و خطر مرگ را کاهش دهد.
سمیت ویتامین A در درجه اول از مصرف بیش از حد مکمل های ویتامین رخ می دهد. با این حال، گاهی اوقات ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که رژیم غذایی حاوی نسبت بالایی از غذاهای سرشار از ویتامین A مانند جگر باشد.
پرسش های رایج
آزمایش چگونه استفاده می شود؟
آزمایش ویتامین A برای کمک به تشخیص کمبود ویتامین A در افرادی با علائم و نشانه‌هایی مانند شب کوری یا در افرادی که در معرض خطر کمبود ویتامین A هستند، استفاده می‌شود. آزمایش برای این منظور رایج نیست زیرا کمبود ویتامین A در ایالات متحده نادر است.
گاهی اوقات ممکن است از آزمایش برای تشخیص سطوح سمی ناشی از مصرف مقادیر زیاد ویتامین A استفاده شود.

چه زمانی انجام داده می شود؟
در صورت داشتن علائم و نشانه هایی که حاکی از کمبود ویتامین A یا سوء تغذیه عمومی دارید، ممکن است آزمایش ویتامین A تجویز شود. این علائم و نشانه ها عبارتند از:
⦁ شب کوری
⦁ خشکی چشم، پوست و مو
⦁ زخم و آسیب به قرنیه، خارجی ترین لایه جلوی چشم که عنبیه و مردمک را می پوشاند.
⦁ ضخیم شدن پوست و ضایعات
⦁ لکه های خاکستری روی خط چشم (لکه های بیتوت)
⦁ عفونت های مکرر
⦁ کم خونی
زمانی که بیماری مرتبط با سوء جذب مواد مغذی دارید، آزمایش ممکن است به صورت دوره ای انجام شود، مانند:
بیماری سلیاک
سندرم روده تحریک‌پذیر
بیماری کرون، نوعی بیماری التهابی روده است
آزمایش ممکن است زمانی انجام شود که علائم و نشانه ها و سابقه پزشکی شما حاکی از سمیت ویتامین A باشد. اگر سمیت ویتامین A دارید، ممکن است این موارد را تجربه کنید:

⦁ سردرد
⦁ تهوع و استفراغ
⦁ دید دوتایی یا تاری
⦁ خستگی
⦁ ضعف
⦁ سرگیجه
⦁ تشنج
⦁ تحریک پذیری
⦁ درد عضلانی
⦁ درد استخوان و مفاصل
⦁ کاهش وزن
⦁ ریزش مو
⦁ خشکی غشای مخاطی
⦁ خارش
⦁ اختلال عملکرد کبد
⦁ ترک (شکاف) در گوشه های دهان
⦁ التهاب زبان (گلوسیت)
نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
سطح طبیعی ویتامین A خون به این معنی است که شما در حال حاضر ویتامین A کافی دارید، اما نشان نمی دهد که چقدر ذخیره کرده اید. بدن ویتامین A را در خون در سطح نسبتاً ثابتی تا زمانی که ذخایر کم شود حفظ می کند.

نتیجه آزمایش خون کم ویتامین A به معنای کمبود ویتامین A کافی (کمبود) است. این می تواند منجر به شب کوری در کنار سایر عوارض شود.

سطح بالای ویتامین A خون معمولاً به این معنی است که ویتامین A بیش از حد در خون گردش می کند و ممکن است در سایر قسمت های بدن رسوب کند و منجر به مسمومیت شود. دریافت بیش از حد ویتامین A، معمولاً از مکمل ها یا داروهای خاص، می تواند باعث سرگیجه، سردرد و حالت تهوع شود. در موارد جدی، می تواند به کما منجر شود و زندگی را تهدید کند. در زنان باردار، ویتامین A بیش از حد می تواند باعث نقص مادرزادی در نوزادان آنها شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
افرادی که مقدار کمی ویتامین A ذخیره شده دارند، ممکن است تا زمانی که به بیماری یا شرایط دیگری مانند بارداری مبتلا شوند، ویتامین A حاشیه‌ای اما کافی داشته باشند، که باعث افزایش نیاز بدن آنها می‌شود. این یکی از دلایل شیوع شب کوری در بسیاری از نقاط جهان در دوران بارداری است.

خوردن مقادیر زیاد غذاهای حاوی بتاکاروتن، مانند هویج، می‌تواند باعث زرد نارنجی شدن پوست فرد شود، اما باعث سمیت ویتامین A نمی‌شود. وقتی ویتامین A کافی وجود داشته باشد، بدن بتاکاروتن را به ویتامین A تبدیل نمی کند.

منابع غذایی ویتامین A چیست؟
منابع ویتامین A از پیش ساخته شده شامل گوشت (به ویژه جگر)، تخم مرغ، محصولات لبنی و غذاهای غنی شده است. منابع کاروتن (عمدتا بتاکاروتن) شامل میوه ها و سبزیجات با رنگ روشن مانند هویج، اسفناج، زردآلو، سیب زمینی شیرین و طالبی است.

میزان توصیه شده رژیم غذایی (RDA) برای ویتامین A چیست؟
برای نوجوانان و بزرگسالان ۱۴ سال و بالاتر، RDA برای مردان ۹۰۰ میکروگرم (۳۰۰۰ IU) و برای زنان ۷۰۰ میکروگرم (۲۳۱۰ IU) است. توصیه ها برای دیگران مانند نوزادان، کودکان و زنان باردار متفاوت است. برای این موارد، به لیست های ارائه شده توسط دفتر مکمل های غذایی مؤسسه ملی سلامت مراجعه کنید.

کمبود ویتامین A چگونه درمان می شود؟
کمبودهای خفیف تا متوسط ​​با مکمل ها و/یا با تغییر در رژیم غذایی درمان می شوند. کمبودهای شدیدتر ممکن است نیاز به دوزهای درمانی تحت نظارت ویتامین A داشته باشند.

آیا می توان آزمایش ویتامین A را در مطب پزشک انجام داد؟
خیر، این آزمایش نیاز به تجهیزات تخصصی دارد و توسط هر آزمایشگاهی ارائه نمی شود. در بسیاری از موارد، خون شما به آزمایشگاه مرجع ارسال می شود.

/۰ Comments/by

تست سیاه سرفه (سیاه سرفه)

چه چیزی در حال آزمایش است؟
سیاه سرفه که معمولا سیاه سرفه نامیده می شود، یک عفونت تنفسی است که توسط باکتری Bordetella pertussis ایجاد می شود. این باکتری ها بسیار مسری هستند و از طریق سرفه و عطسه و تماس نزدیک از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. آزمایش سیاه سرفه برای تشخیص و تشخیص عفونت با B. pertussis انجام می شود.

فاصله زمانی بین عفونت با باکتری و ایجاد علائم و نشانه ها (دوره کمون) از چند روز تا سه هفته متغیر است. B. سیاه سرفه معمولا باعث عفونت طولانی مدت و سه مرحله ای می شود:

مرحله کاتارال: این مرحله اول بیماری است که معمولاً حدود یک تا دو هفته طول می کشد. علائم ممکن است شبیه سرماخوردگی خفیف، با آبریزش بینی، تب خفیف و سرفه های گاه به گاه باشد. نوزادان ممکن است در این مرحله دچار آپنه (وقفه در تنفس) شوند و ممکن است بیشتر مستعد خفگی باشند. افراد در این دوران بسیار مسری هستند.
مرحله پراکسیسمال: این مرحله دوم عفونت است که ممکن است یک تا دو هفته طول بکشد یا تا چند ماه ادامه یابد و با حملات شدید سرفه مشخص می شود. سرفه اغلب با صدای “ووو” همراه است و بیماران ممکن است پس از این حملات سرفه احساس خستگی و/یا استفراغ کنند.
مرحله نقاهت: در مرحله سوم، دفعات و شدت سرفه شروع به کاهش می کند و طی دو تا سه هفته آینده کاهش می یابد.
سیاه سرفه گاهی اوقات می تواند منجر به عوارضی شود که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند، به ویژه برای نوزادان، و ممکن است شامل آپنه (۶۱٪) یا ذات الریه (۲۳٪)، یا بسیار کمتر تشنج (۱٪)، بیماری یا آسیب مغزی (آنسفالوپاتی) (حدود ۰.۳٪) باشد. ) یا مرگ (۱%).

سیاه سرفه در ایالات متحده بسیار رایج بود و حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر را در طول شیوع بیماری که هر چند سال یک بار اتفاق می‌افتد، تحت تاثیر قرار می‌داد. از زمان معرفی واکسن سیاه سرفه و واکسیناسیون گسترده نوزادان، این تعداد به شدت کاهش یافته است. برای جزئیات بیشتر در مورد واکسن سیاه سرفه، به سیاه سرفه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC): خلاصه توصیه‌های واکسن مراجعه کنید.

نکته مهم این است که عفونت قبلی یا دریافت سری کامل واکسیناسیون سیاه سرفه مانع از ابتلا شما نمی شود زیرا مصونیت مادام العمر یا محافظت در برابر عفونت مجدد را ایجاد نمی کند. افراد کاملاً واکسینه شده و آلوده به B. pertussis ممکن است دچار عفونت کمتر شدید، با سرفه‌های مداوم، اما بدون سرفه‌های حمله‌ای کلاسیک شوند.

شیوع دوره ای سیاه سرفه در نوزادان واکسینه نشده، در نوجوانان و بزرگسالان هنوز در ایالات متحده رخ می دهد. طبق گزارش CDC، سالانه ۱۰۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ مورد سیاه سرفه گزارش می شود. بیش از ۴۸۰۰۰ مورد سیاه سرفه در سال ۲۰۱۲ گزارش شده است که اوج ترین سال اخیر است، و بسیاری از موارد به احتمال زیاد گزارش نشده اند.

 

تست های تشخیصی سیاه سرفه

از آنجا که علائم اولیه سیاه سرفه، به ویژه در مرحله کاتارال، اغلب از علائم سرماخوردگی معمولی یا سایر بیماری های تنفسی، مانند برونشیت، آنفولانزا (آنفولانزا)، یا در کودکان، ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، تشخیصی قابل تشخیص نیستند. آزمایش برای کمک به شناسایی عفونت ضروری است.

چند روش آزمایشی وجود دارد که ممکن است برای تشخیص سیاه سرفه استفاده شود، و نوع آزمایشی که پزشک شما دستور می دهد تا حد زیادی به مدت زمانی که علائم داشته اید بستگی دارد.

کشت باکتریایی – اگر باکتری B. pertussis در نمونه شما وجود داشته باشد، این آزمایش آنها را در یک صفحه آگار رشد می دهد. ممکن است تا ۷ روز طول بکشد تا باکتری رشد کند. با این حال، اگر قبل از جمع‌آوری نمونه با آنتی‌بیوتیک‌های خاصی درمان شده باشید، احتمال رشد باکتری‌ها کمتر است. آزمایش کشت در ۲ هفته اول پس از شروع علائم بسیار مفید است. در صورت لزوم، باکتری‌هایی که در کشت رشد می‌کنند ممکن است برای آزمایش حساسیت برای شناسایی آنتی‌بیوتیک بهینه مورد استفاده قرار گیرند.
واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) – این آزمایش مواد ژنتیکی (مانند DNA) را از باکتری ها تشخیص می دهد. تست را می توان در عرض چند ساعت کامل کرد. PCR می تواند مواد ژنتیکی باکتری را از زمان شروع علائم اولیه تا تقریباً ۴-۳ هفته بعد شناسایی کند.
آزمایش خون برای آنتی‌بادی‌ها (یعنی IgA، IgG، IgM) به سیاه سرفه (سرولوژی) – این آزمایش‌ها آنتی‌بادی‌های تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن را در پاسخ به سیاه سرفه تشخیص می‌دهند. آزمایش آنتی بادی، آزمایش ترجیحی نیست، زیرا یک روش غیر مستقیم برای شناسایی عفونت است. این نوع آزمایش در بیمارانی که علائم بیش از ۳-۴ هفته دارند بسیار مفید است. طبق CDC، سرولوژی را می توان از ۲ تا ۸ هفته پس از شروع سرفه استفاده کرد و در برخی موارد ممکن است تا ۱۲ هفته پس از شروع سرفه مفید باشد.
نمونه برای آزمایش چگونه جمع آوری می شود؟

جمع آوری صحیح نمونه های مناسب برای نتایج دقیق تست سیاه سرفه ضروری است.

برای کشت باکتریایی یا آزمایش PCR، یک سواب نازوفارنکس (NP) یا آسپیراسیون بینی جمع آوری می شود. برای انجام آزمایش‌هایی برای تشخیص آنتی‌بادی‌های باکتری، نمونه خون مورد نیاز است.

سواب نازوفارنکس با قرار دادن سرتان به عقب جمع‌آوری می‌شود و سپس یک سواب (مانند یک نوک Q بلند با سر کوچک) به آرامی از طریق یکی از سوراخ‌های بینی شما وارد می‌شود تا زمانی که مقاومت برطرف شود. برای چند ثانیه در جای خود باقی می‌ماند، سپس چندین بار می‌چرخد تا سلول‌ها را جمع‌آوری کند و خارج می‌شود. این دردناک نیست، اما ممکن است غلغلک دهد، چشمان شما را پاره کند و طلسم سرفه را تحریک کند.
برای آسپیراسیون بینی، از یک سرنگ برای وارد کردن مقدار کمی نمک استریل در مجرای بینی استفاده می شود و سپس از مکش ملایم برای جمع آوری مایع حاصل استفاده می شود.
برای آزمایش آنتی بادی، نمونه خون با وارد کردن یک سوزن در ورید بازو گرفته می شود.
پرسش های رایج
چگونه مورد استفاده قرار می گیرند؟
تست سیاه سرفه برای تشخیص و تشخیص عفونت B. pertussis استفاده می شود. مهمتر از همه، تشخیص و درمان به موقع ممکن است شدت علائم را کاهش دهد و به محدود کردن گسترش بیماری کمک کند.

چه زمانی سفارش داده می شوند؟
در صورت داشتن علائم و نشانه هایی که حاکی از عفونت سیاه سرفه است، ممکن است آزمایش سیاه سرفه تجویز شود. پزشک شما ممکن است به شدت مشکوک به سیاه سرفه باشد اگر:

شما “اووو” کلاسیک را دارید،
علائم سرماخوردگی دارید و با فردی که سیاه سرفه تشخیص داده شده در تماس نزدیک بوده اید
شیوع سیاه سرفه در جامعه شناخته شده است
آزمایش نباید روی افراد نزدیک که علائمی ندارند انجام شود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
تست PCR:

مثبت بودن تست PCR به این معنی است که ماده ژنتیکی (به عنوان مثال، DNA) از B. pertussis در نمونه شما شناسایی شده است که نشان می دهد شما آلوده شده اید. با این حال، آزمایش PCR ممکن است با سایر گونه های Bordetella نیز مثبت باشد.
آزمایش PCR منفی به این معنی است که احتمال سیاه سرفه کمتر است اما آن را رد نمی کند. اگر تعداد کمی از باکتری ها در نمونه وجود داشته باشد، ممکن است با PCR شناسایی نشوند.
فرهنگ:

کشت مثبت برای سیاه سرفه تشخیصی است.
مشابه PCR، کشت منفی سیاه سرفه را رد نمی کند. نتایج کشت به جمع‌آوری و حمل و نقل مناسب نمونه، مدت زمانی که علائم قبل از جمع‌آوری داشته‌اید و اینکه آیا قبل از جمع‌آوری نمونه، درمان آنتی‌بیوتیکی قبلی وجود داشته است، بستگی دارد.
هر دو آزمایش کشت و PCR با پیشرفت بیماری کمتر احتمال دارد که مثبت باشند.

با آزمایش خون، آنتی بادی های IgG سیاه سرفه در افرادی که واکسینه شده اند یا عفونت قبلی داشته اند وجود خواهد داشت. آنتی بادی های IgM و IgA ممکن است نشان دهنده واکسیناسیون یا عفونت اخیر باشد و فقط برای مدت کوتاهی (۲-۳ ماه) وجود خواهند داشت. آزمایش خون به طور معمول برای تشخیص سیاه سرفه فعال توصیه نمی شود و پس از تقریباً ۳-۴ هفته علائم مفید است.

سیاه سرفه چگونه درمان می شود؟
سیاه سرفه با آنتی بیوتیک ها درمان می شود که به رفع عفونت و جلوگیری از گسترش بیماری کمک می کند. تماس نزدیک افراد مبتلا به سیاه سرفه نیز ممکن است برای جلوگیری از گسترش عفونت درمان شود.
چه زمانی واکسن سیاه سرفه تزریق می شود؟
سه فرمول مختلف از واکسن سیاه سرفه در دسترس است که معمولاً با واکسن‌های کزاز و دیفتری (DPT) ترکیب می‌شوند. واکسیناسیون به صورت یک سری واکسن به نوزادان داده می شود. کودکانی که مجموعه ای از واکسیناسیون ها را کامل نکرده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا هستند. حتی برخی از افرادی که واکسینه شده اند ممکن است همچنان به B. pertussis آلوده باشند، اما تمایل به بیماری کمتری دارند.

به زنان باردار توصیه می شود برای جلوگیری از انتقال سیاه سرفه به نوزادان خود واکسینه شوند. به پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و سایر مراقبانی که با نوزاد تازه متولد شده وقت می گذرانند نیز توصیه می شود که دوباره واکسینه شوند.

چرا سابقه سفر من برای پزشک من مهم است؟
مسافران بین المللی باید بدانند که بسیاری از کشورهای دارای منابع محدود برنامه های واکسیناسیون گسترده ای برای سیاه سرفه ندارند. نوزادانی که سری واکسن‌های خود را کامل نکرده‌اند و افرادی که اخیراً واکسن تقویت‌کننده تزریق نکرده‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سیاه سرفه باشند.

آیا می توان به جای نمونه نازوفارنکس از بینی من از سواب گلو استفاده کرد؟
سواب گلو قابل قبول نیست. در طول عفونت سیاه سرفه، باکتری ها در پشت بینی یافت می شوند، نه در گلو یا قسمت جلویی بینی.

آیا می توان آزمایش سیاه سرفه را در مطب پزشک من انجام داد؟
خیر. هیچ آزمایش تشخیصی ساده و سریعی برای سیاه سرفه وجود ندارد. نیاز به تجهیزات تخصصی دارد و معمولاً در آزمایشگاه های بالینی انجام می شود. هر آزمایشگاهی این آزمایش را انجام نمی دهد و ممکن است نیاز به ارسال نمونه به آزمایشگاه بهداشت عمومی باشد.

چرا دکتر من سیاه سرفه فرزندم را گزارش کرد؟
پزشکان موظفند سیاه سرفه را به ادارات بهداشت ایالتی گزارش کنند. همه گیری ها ردیابی می شوند و مداخلاتی مانند واکسیناسیون و درمان مناسب با آنتی بیوتیک پیشگیرانه ممکن است برای کمک به محدود کردن شیوع ارائه شود.

دکترم گفت بوردتلا پاراپرتوسیس دارم. آیا این همان سیاه سرفه است؟
B.parapertussis باکتری‌هایی هستند که می‌توانند انسان را به روشی مشابه B. pertussis آلوده کنند، اما عفونت معمولاً باعث یک بیماری تنفسی خفیف‌تر می‌شود. روش‌های کشت و آزمایش‌های PCR می‌توانند B. parapertussis را از B. pertussis تشخیص داده و متمایز کنند، و هر دو معمولاً آزمایش می‌شوند زیرا علائم و نشانه‌ها ممکن است در افراد مبتلا به هر دو عفونت مشابه باشد. آزمایش خون ممکن است آنتی‌بادی‌های B.parapertussis را تشخیص ندهد و هیچ واکسنی برای جلوگیری از عفونت B.parapertussis وجود ندارد.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
آنتی بادی فلورسنت مستقیم (DFA) یک روش آزمایشی است که دیگر توصیه نمی شود یا به طور معمول در آزمایشگاه های بالینی برای تشخیص سیاه سرفه در دسترس نیست. این روش نسبت به روش های کشت یا PCR کمتر اختصاصی و حساسیت کمتری دارد.

/۰ Comments/by

تست ویروس زیکا

هدف از آزمایش
هدف از آزمایش ویروس زیکا این است که مشخص شود آیا بیمار مبتلا به ویروس زیکا است یا خیر.
آزمایش ویروس زیکا تشخیصی است، به این معنی که تنها زمانی استفاده می‌شود که علائم یا نشانه‌های عفونت ویروس زیکا وجود داشته باشد. آزمایش در بیماران با علائم تنها در صورتی انجام می شود که بیمار به منطقه ای سفر کرده باشد که شیوع ویروس زیکا دارد.

آزمایش چه چیزی را اندازه گیری می کند؟
چندین آزمایش وجود دارد که ممکن است برای تشخیص عفونت ویروس زیکا استفاده شود. این آزمایش ها به دنبال ماده ژنتیکی ویروس زیکا یا آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به عفونت ویروس زیکا هستند. انتخاب این که چه آزمایشی تجویز شود به آخرین تماس احتمالی با ویروس زیکا و زمانی که فرد شروع به تجربه علائم کرد بستگی دارد.

آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) به دنبال نوعی ماده ژنتیکی از ویروس زیکا به نام RNA است. NAAT روش ارجح برای آزمایش عفونت ویروس زیکا در بیماران غیرباردار است که علائم آنها در هفت روز گذشته شروع شده است. یک نتیجه مثبت برای تایید عفونت بدون آزمایش های اضافی کافی است. یک نوع رایج از NAAT که در تشخیص عفونت ویروس زیکا استفاده می شود، آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) است. این نوع آزمایش را می توان بر روی نمونه خون یا ادرار انجام داد.

آزمایش آنتی بادی روش دیگری برای آزمایش عفونت ویروس زیکا است. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با مواد خارجی مانند ویروس زیکا ساخته می شوند. پس از آلوده شدن به ویروس زیکا، آنتی‌بادی‌ها در هفته اول پس از شروع علائم در خون قابل تشخیص هستند و تا ۱۲ هفته قابل تشخیص هستند. در برخی موارد، این آنتی بادی ها ممکن است برای ماه ها تا سال ها قابل تشخیص باقی بمانند. دو نوع آزمایش آنتی بادی وجود دارد که ممکن است برای تشخیص عفونت ویروس زیکا استفاده شود که هر دو با استفاده از نمونه خون انجام می شوند:
آزمایش ایمونوگلوبولین M (IgM): آزمایش آنتی بادی IgM آنتی بادی های خاص زیکا را در خون تشخیص می دهد.
تست خنثی سازی کاهش پلاک (PRNT): آزمایش PRNT نوع متفاوتی از آنتی بادی را در خون شناسایی می کند که ویروس را خنثی یا غیرفعال می کند، به نام آنتی بادی خنثی کننده.
هنگام آزمایش بیماران باردار، آزمایش NAAT و آنتی بادی به طور همزمان انجام می شود.
چه زمانی باید آزمایش ویروس زیکا را انجام دهم؟
بر اساس CDC، تعداد موارد گزارش شده عفونت ویروس زیکا در سراسر جهان در حال حاضر بسیار کم است و اکثر مردم نیازی به آزمایش ویروس زیکا ندارند. در واقع، از سال ۲۰۱۹ تاکنون هیچ موردی از ابتلا به ویروس زیکا در ایالات متحده گزارش نشده است.

اگر بیماران علائم عفونت را نشان می دهند و اخیراً به منطقه ای با شیوع شناخته شده زیکا سفر کرده اند، ممکن است پزشکان آزمایش کنند. حدود ۸۰ درصد افراد آلوده به ویروس زیکا هیچ علامتی ندارند. هنگامی که علائم وجود دارد، معمولا بین چهار تا هفت روز طول می کشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
⦁ تب
⦁ کهیر
ورم ملتحمه که چشم صورتی نیز نامیده می شود
⦁ درد مفاصل
⦁ چشم درد
⦁ سردرد
⦁ درد عضلانی
بسیاری از افراد باردار نگران انتقال ویروس زیکا به جنین خود هستند، زیرا ZIKV باعث میکروسفالی و سایر نقایص مادرزادی می شود. آزمایش عفونت ویروس زیکا قبل از بارداری توصیه نمی شود. آزمایش ویروس زیکا تنها در صورتی توصیه می شود که فرد باردار:

علائم و سابقه سفر به منطقه ای با شیوع زیکا دارد
علائم دارد و اخیراً با فردی که در منطقه ای با خطر ابتلا به ویروس زیکا زندگی می کند یا به آن سفر کرده است رابطه جنسی داشته است
دارای سونوگرافی است که ناهنجاری های خاصی را نشان می دهد که ممکن است مربوط به عفونت ویروس زیکا باشد
علائمی ندارد، اما حداقل هر هفته به منطقه ای با انتقال شناخته شده ویروس زیکا زندگی می کند یا سفر می کند

پیدا کردن تست ویروس زیکا
نحوه انجام آزمایش
آزمایش ویروس زیکا با دستور پزشک انجام می شود. آزمایش در یک آزمایشگاه تخصصی انجام می شود که برای انجام این نوع آزمایش پیچیده تأیید شده است.

آیا می توانم در خانه آزمایش بدهم؟
در حال حاضر هیچ آزمایش خانگی برای تشخیص عفونت ویروس زیکا وجود ندارد. این آزمایش باید توسط یک متخصص در یک آزمایشگاه تخصصی انجام شود.

هزینه آزمایش چقدر است؟
هزینه آزمایش ویروس زیکا بستگی به این دارد که کدام آزمایش انجام شود، آزمایشگاهی که در آن آزمایش انجام می شود و پوشش بیمه درمانی شما. هنگامی که آزمایش زیکا توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما دستور داده می شود، این آزمایش ممکن است تحت پوشش بیمه سلامت شما باشد. هنوز ممکن است مفید باشد که در مورد هزینه آزمایش با شرکت بیمه درمانی خود صحبت کنید، زیرا ممکن است مسئولیت سایر هزینه‌های خارج از جیب مانند پرداخت‌ها و فرانشیزها بر عهده شما باشد.

اگر بیمه درمانی ندارید یا بیمه شما هزینه آزمایش را پوشش نمی دهد، ممکن است در مورد هزینه آزمایش زیکا با پزشک یا مدیر بیمارستان صحبت کنید.

انجام تست ویروس زیکا
آزمایش ویروس زیکا از نمونه خون یا ادرار استفاده می کند. به ندرت ممکن است مایع آمنیوتیک که جنین را احاطه کرده است برای آزمایش از بیماران باردار جمع آوری شود.

قبل از آزمایش
قبل از آزمایش ویروس زیکا، مهم است که در صورت ابتلا به زیکا یا بیماری دیگری ناشی از فلاوی ویروس ها، از جمله عفونت دنگی، بیماری چیکونگونیا یا تب زرد، به پزشک خود اطلاع دهید.
هیچ آمادگی خاصی برای خون گیری یا جمع آوری ادرار لازم نیست.
در طول آزمایش
برای جمع‌آوری نمونه برای آزمایش، نمونه خون با یک سوزن وارد شده در رگ بازوی شما گرفته می‌شود. خونگیری معمولاً فقط چند دقیقه طول می کشد. تعدادی مراحل برای خونگیری وجود دارد که ممکن است انتظار داشته باشید.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی که خون شما را می گیرد از دستمال مرطوب الکلی برای ضدعفونی بازوی شما در ناحیه ای که سوزن وارد شده است استفاده می کند. این اغلب در قسمت داخلی آرنج است.
سپس یک تورنیکت به دور بالای بازوی شما بسته می‌شود تا فشار خون را افزایش دهد، که باعث می‌شود ورید بیشتر دیده شود و با سوزن به آن دسترسی پیدا کنید.
یک سوزن در رگ شما وارد می شود. این ممکن است باعث خرج کردن یا کمی درد شود. یک لوله نمونه به سوزن وصل شده و با خون پر می شود. اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دستور داده است که آزمایش های بیشتری انجام شود، ممکن است بیش از یک لوله برای جمع آوری نمونه خون استفاده شود.
پس از پر شدن لوله آزمایش یا ویال ها و برداشتن سوزن.
جمع آوری نمونه ادرار به طور کلی نیاز به ادرار کردن در یک فنجان دارد. ارائه دهنده شما دستورالعمل های خاصی را در مورد نحوه صحیح جمع آوری ادرار برای آزمایش ویروس زیکا ارائه می دهد.

بعد از آزمایش
پس از اتمام خون‌گیری، ممکن است یک باند یا سواب پنبه‌ای روی محلی که سوزن وارد شده است قرار داده شود تا از خونریزی جلوگیری شود. ممکن است به شما دستور داده شود که این را برای یک ساعت یا بیشتر نگه دارید.

پس از اتمام خون‌گیری، از شما خارج می‌شود تا به فعالیت‌های عادی، از جمله رانندگی، بازگردید، اگرچه معمول است که ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی از شما می‌خواهد ۱۵ دقیقه یا بیشتر بمانید تا هرگونه عوارض جانبی را مشاهده کنید. عوارض جانبی شایع پس از هر گونه خونگیری کبودی، سرگیجه یا سبکی سر است. در صورت مشاهده هرگونه درد مداوم، خونریزی یا علائم عفونت، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

نتایج تست زیکا
دریافت نتایج آزمایش
مدت زمانی که طول می کشد تا نتایج آزمایش ویروس زیکا را دریافت کنید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی که با آن کار کرده اید، آزمایشگاه مورد استفاده و نوع آزمایش انجام شده بستگی دارد. دریافت نتایج آزمایش ویروس زیکا ممکن است شامل یک قرار ملاقات بعدی، یک تماس تلفنی یا ایمیل از پزشک شما باشد.

تفسیر نتایج آزمایش
نتایج آزمایش ویروس زیکا ممکن است در گزارش آزمایش به صورت مثبت، منفی یا غیرقطعی ذکر شود.

نتیجه آزمایش مثبت به این معنی است که در نمونه آزمایشی، آثاری از مواد ژنتیکی از ویروس زیکا یا آنتی بادی‌هایی برای ویروس زیکا یافت شد. نتایج آزمون بر اساس آزمونی که انجام شده است تفسیر می شود:

نتیجه آزمایش مثبت در آزمایش NAAT نشان می دهد که احتمالاً عفونت ویروس زیکا دارید.
نتیجه آزمایش مثبت در آزمایش آنتی بادی IgM به این معنی است که ممکن است عفونت ویروس زیکا داشته باشید، اما برای تأیید نتیجه، آزمایش PRNT بعدی لازم است.
نتیجه آزمایش منفی نشان می دهد که هیچ مدرکی دال بر عفونت ویروس زیکا در نمونه آزمایشی شما یافت نشد. یک نتیجه آزمایش منفی ممکن است بسته به آزمون خاص مورد استفاده معانی مختلفی داشته باشد، از جمله:

نتیجه آزمایش منفی در آزمایش NAAT نشان می دهد که احتمالاً عفونت ویروس زیکا ندارید، اما این آزمایش نمی تواند به طور قطعی عفونت ویروس زیکا را رد کند. آزمایش آنتی بادی بعدی ممکن است برای تایید نتیجه منفی تست NAAT انجام شود.
نتیجه آزمایش منفی در آزمایش آنتی بادی IgM به این معنی است که هیچ مدرکی دال بر عفونت اخیر ویروس زیکا وجود ندارد.
اگر آزمایش شما غیرقطعی باشد به این معنی است که آزمایش شما قادر به تشخیص یا رد عفونت ویروس زیکا نبوده است. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما احتمالاً شما را برای آزمایش‌های بیشتر بازمی‌گرداند.

اگر در مورد نتایج آزمایش خود سؤالی دارید، پزشک شما در بهترین موقعیت برای بررسی گزارش آزمایش شما، توضیح آن برای سلامتی شما و تعیین اینکه آیا آزمایشات بعدی ضروری است یا خیر، است.
آیا نتایج آزمایش دقیق است؟
تست های ویروس زیکا توسط FDA برای تشخیص یا رد عفونت ویروس زیکا مجاز است. به منظور اطمینان از صحت نتایج آزمایش، متخصصان پزشکی از دستورالعمل های تعیین شده برای شرایط خاص که در آن آزمایش مناسب است پیروی می کنند.

نتایج آزمایش منفی کاذب، که در آن فرد با وجود داشتن عفونت ویروس زیکا، نتیجه آزمایش منفی می‌دهد، ممکن است به دلیل آزمایش خیلی زود پس از عفونت رخ دهد. به عنوان مثال، ممکن است تا حدود یک هفته پس از شروع علائم عفونت، آنتی بادی در آزمایش آنتی بادی IgM یافت نشود.

نتایج مثبت کاذب زمانی اتفاق می‌افتد که نتیجه آزمایش برای عفونت ویروس زیکا مثبت باشد در حالی که بیمار واقعاً این عفونت را نداشته باشد. این نتایج ممکن است هنگام استفاده از آزمایش آنتی بادی IgM رخ دهد، که ممکن است بین عفونت ویروس زیکا و عفونت ناشی از سایر فلاوی ویروس ها تمایز قائل نشود. به همین دلیل است که یک آزمایش PRNT خاص برای آنتی بادی های خنثی کننده زیکا همیشه برای تایید نتیجه مثبت تست آنتی بادی IgM استفاده می شود.

آیا به آزمایشات بعدی نیاز دارم؟
بسته به نتایج آزمایش ویروس زیکا، ممکن است پزشک آزمایش‌های بعدی را برای تأیید وضعیت عفونت شما تجویز کند. آزمایشات بعدی به نوع آزمایش ویروس زیکا و مدت زمانی که از شروع علائم شما انجام شده است بستگی دارد:

نتایج مثبت تست NAAT برای تشخیص عفونت ویروس زیکا در بیمارانی که در عرض هفت روز پس از شروع علائم و سابقه مواجهه احتمالی آزمایش می شوند، کافی است. هیچ آزمایش بعدی اضافی مورد نیاز نیست.
نتایج منفی تست NAAT ممکن است به آزمایش آنتی بادی بعدی نیاز داشته باشد
نتایج مثبت تست IgM نیاز به آزمایش PRNT تاییدی اضافی دارد
نتایج منفی آزمایش IgM معمولاً نیازی به آزمایش بعدی ندارد مگر اینکه این نگرانی وجود داشته باشد که نمونه خون خیلی زود در زمان عفونت جمع آوری شده است.
برای سؤالات در مورد آزمایش بعدی و اینکه آیا برای شما مناسب است یا خیر، به پزشک خود مراجعه کنید.

در حال حاضر هیچ واکسن یا درمانی مورد تایید FDA برای ZIKV وجود ندارد.

/۰ Comments/by

تست ویروس نیل غربی

هدف از آزمایش
هدف از آزمایش ویروس نیل غربی تشخیصی است، به این معنی که آزمایش برای تعیین اینکه آیا عفونت ویروس غرب نیل علت علائم بیمار است یا خیر، استفاده می شود.

از آنجایی که ویروس نیل غربی علائمی مشابه با سایر فلاوی ویروس‌ها دارد، آزمایش‌های تشخیصی همچنین می‌تواند به تمایز عفونت WNV از سایر عفونت‌های فلاوی ویروس مانند زیکا، دنگی و تب زرد کمک کند.
آزمایش چه چیزی را اندازه گیری می کند؟
آزمایش ویروس نیل غربی با شناسایی آنتی بادی ها یا مواد ژنتیکی ویروس به دنبال شواهدی از ویروسی است که باعث عفونت WNV می شود.

آزمایش آنتی بادی برای شناسایی پروتئین های ساخته شده توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با مواد خارجی مانند ویروس استفاده می شود. در تست WNV، تست های آنتی بادی به دنبال آنتی بادی های ایمونوگلوبولین M (IgM) می گردند که فقط پس از عفونت ویروس نیل غربی تولید می شوند. دو راه برای شناسایی این آنتی بادی ها وجود دارد:

سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (MAC-ELISA): MAC-ELISA روش ترجیحی برای آزمایش تشخیصی WNV است. این آزمایش می‌تواند عفونت WNV را در بیمارانی با علائمی که دارای عوامل خطر عفونت مانند قرار گرفتن در معرض احتمالی در طول فصل پشه هستند تأیید کند.
تست خنثی سازی کاهش پلاک (PRNT): یک تست آنتی بادی به نام تست خنثی سازی کاهش پلاک (PRNT) آنتی بادی هایی را که ویروس نیل غربی را غیرفعال می کنند، شناسایی می کند. این آزمایش عمدتاً برای تأیید نتایج MAC-ELISA استفاده می‌شود، اگر نگرانی وجود داشته باشد که نتیجه آزمایش اولیه ممکن است ناشی از عفونت با فلاوی ویروس دیگر باشد. نتیجه مثبت تست PRNT در ترکیب با نتیجه مثبت تست MAC-ELISA عفونت WNV را تایید می کند.
آزمایش آنتی بادی ویروس نیل غربی اغلب بر روی نمونه خون انجام می شود. اگر پزشک مشکوک باشد که عفونت شدید WNV بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد، آزمایش آنتی بادی اضافی با استفاده از نمونه مایع مغزی نخاعی، مایعی که در مغز و نخاع یافت می شود، انجام می شود.
آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) مواد ژنتیکی به نام RNA ویروس نیل غربی را در نمونه‌های خون یا CSF شناسایی می‌کند. NAAT بسیار کمتر از آزمایش آنتی بادی رایج است، اما ممکن است در چندین موقعیت توصیه شود، از جمله:
⦁ زمانی که نتایج سریعتر مورد نیاز است
⦁ اگر بیمار اهدا کننده خون باشد
⦁ اگر بیمار دچار نقص ایمنی باشد
⦁ اگر نتایج آزمایش به دلیل عفونت گذشته فلاوی ویروس قطعی نباشد
چه زمانی باید آزمایش ویروس نیل غربی را انجام دهم؟
آزمایش برای ویروس نیل غربی زمانی پیشنهاد می شود که بیماران علائم عفونت WNV را در طول فصل پشه نشان دهند.
حدود ۸۰ درصد از افراد آلوده به WNV علائمی ندارند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، اغلب در عرض ۱ تا ۱۴ روز پس از مواجهه شروع می شوند و ممکن است چندین روز یا تا یک ماه یا بیشتر طول بکشند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
⦁ تب
⦁ سردرد و درد عضلانی
⦁ گلو درد
⦁ تورم غدد لنفاوی
⦁ از دست دادن اشتها
⦁ درد شکم و حالت تهوع
⦁ استفراغ و اسهال
⦁ بثورات روی سینه، پشت و بازوها
تعداد کمی از بیماران مبتلا به WNV، حدود ۱ در ۱۵۰، دچار عفونت شدیدی می شوند که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد. این بیماری که بیماری عصبی نامیده می شود، منجر به التهاب مغز یا نخاع می شود. علائم بیماری عصبی تهاجمی عبارتند از:
⦁ تب
⦁ تحریک پذیری
⦁ سردرگمی و دست و پا چلفتی
⦁ سفت شدن گردن یا پشت
⦁ حساسیت به نور

 

پیدا کردن تست ویروس نیل غربی
نحوه انجام آزمایش
آزمایش ویروس نیل غربی معمولاً توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی سفارش می شود. آزمایش WNV اغلب در یک آزمایشگاه تخصصی مانند یک مرجع تجاری یا آزمایشگاه بهداشت عمومی انجام می شود.

آیا می توانم در خانه آزمایش بدهم؟
آزمایش ویروس نیل غربی را نمی توان در خانه انجام داد. نمونه های مورد استفاده برای آزمایش تشخیصی WNV در یک مرکز پزشکی جمع آوری شده و به آزمایشگاهی که این آزمایش تخصصی را انجام می دهد ارسال می شود.

هزینه آزمایش چقدر است؟
هزینه آزمایش ویروس نیل غربی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اینکه در کجا آزمایش انجام می‌دهید، آیا سایر اندازه‌گیری‌ها یا آزمایش‌ها در آن گنجانده شده‌اند، و اینکه آیا بیمه پزشکی دارید یا خیر.

هزینه آزمایش ممکن است شامل ویزیت مطب، هزینه خون گیری و هزینه آزمایشگاه برای آنالیز نمونه شما باشد. این هزینه‌ها ممکن است زمانی که آزمایش توسط پزشک شما تجویز می‌شود توسط بیمه پوشش داده شود، اما برای جزئیات پوشش از جمله اینکه آیا شما مسئول فرانشیز هستید یا پرداخت کسر، با طرح بیمه خود بررسی کنید.

انجام تست ویروس نیل غربی
آزمایش ویروس نیل غربی از نمونه خون یا مایع مغزی نخاعی استفاده می کند که از طریق خون گیری یا سوراخ کمری جمع آوری می شود.

قبل از آزمایش
خونگیری معمولاً نیازی به آماده سازی خاصی ندارد مگر اینکه توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما مشخص شده باشد. به منظور اطمینان از صحت آزمایش ویروس نیل غربی، در صورت مصرف هر گونه نسخه یا داروهای بدون نسخه به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین اگر قبلاً به WNV یا هر فلاوی ویروس دیگری آلوده شده اید به پزشک خود اطلاع دهید زیرا ممکن است بر نتایج آزمایش شما تأثیر بگذارد.

اگر احساس بیماری می کنید یا قبل از انجام آزمایش تغییراتی در علائم وجود داشت به پزشک خود اطلاع دهید. بسته به شدت علائم شما ممکن است خونگیری به تعویق بیفتد یا تسریع شود.

اگر علائم و نشانه‌های بیماری عصبی تهاجمی را دارید، پزشک ممکن است برای جمع‌آوری نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی از ستون فقرات، یک ضربه زدن به ستون فقرات، که به عنوان پونکسیون کمری نیز شناخته می‌شود، تجویز کند. قبل از پونکسیون کمری، ممکن است از شما خواسته شود که مصرف برخی داروها را متوقف کنید.

در طول آزمایش
در طول خونگیری، با وارد کردن یک سوزن در رگ بازوی شما، نمونه خون گرفته می شود. برای افزایش فشار خون در رگ، ابتدا یک نوار الاستیک به بالای بازوی شما بسته می شود. قبل از وارد کردن سوزن، محلی که سوزن در آن وارد می شود، با یک ماده ضد عفونی کننده پاک می شود. خونگیری ممکن است باعث ایجاد نیش یا نیشگون گرفتن موقت در حین وارد کردن سوزن شود. پس از اتمام، نوار الاستیک و سوزن برداشته می شوند. خونگیری معمولاً کمتر از یک دقیقه طول می کشد.

روش‌های مختلفی برای جمع‌آوری مایع مغزی نخاعی وجود دارد، اگرچه پونکسیون کمری رایج‌ترین روش است. در حین پونکسیون کمری به پهلو دراز می کشید یا در حالت نشسته تست را انجام می دهید. سپس کمر شما با ضد عفونی کننده تمیز می شود و یک داروی بی حس کننده موضعی به ستون فقرات شما تزریق می شود. سپس یک سوزن مخصوص وارد می شود و نمونه در چندین ویال جمع آوری می شود. جمع آوری نمونه CSF حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد. ممکن است در طول این روش کمی احساس ناراحتی کنید، اما درد باید تنها چند ثانیه طول بکشد.

بعد از آزمون
هنگامی که خونگیری کامل شد، یک بانداژ و/یا سواب پنبه ای روی محل وارد کردن سوزن قرار داده می شود تا خونریزی به حداقل برسد. ممکن است از شما خواسته شود این را برای یک ساعت یا بیشتر نگه دارید.

بسته به میزان خونی که گرفته شده است، ممکن است پس از انجام عمل به شما اجازه داده شود به فعالیت های عادی مانند راه رفتن و رانندگی برگردید یا ممکن است از شما خواسته شود چند دقیقه بمانید تا بتوانید تحت نظر باشید. در صورت مشاهده درد مداوم، خونریزی یا علائم عفونت با پزشک خود تماس بگیرید.

پس از سوراخ کمری، سوزن از ستون فقرات خارج می شود، ناحیه تمیز می شود و بانداژ روی محل سوزن قرار می گیرد. پس از این روش ممکن است از شما خواسته شود که چند ساعت دراز بکشید تا از نشت مایع در اطراف محل سوراخ جلوگیری شود.

نتایج آزمایش ویروس نیل غربی
دریافت نتایج آزمون
دریافت نتایج آزمایش برای ویروس نیل غربی می تواند چند روز تا چند هفته پس از جمع آوری نمونه طول بکشد. برای کسانی که نیاز به تشخیص فوری دارند، نتایج NAAT ممکن است سریعتر در دسترس باشد.

بیماران ممکن است نتایج خود را از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در طی یک قرار ملاقات پیگیری دریافت کنند. در برخی موارد، نتایج ممکن است از طریق تلفن، از طریق پست، در یک پورتال سلامت آنلاین یا از طریق ایمیل ارائه شود.

تفسیر نتایج آزمون
نتایج آزمایش ویروس نیل غربی به صورت مثبت، منفی یا غیرقطعی ذکر شده است.

نتیجه آزمایش مثبت به این معنی است که آنتی بادی های WNV یا مواد ژنتیکی از ویروس در نمونه آزمایش پیدا شده است. بسته به اینکه چه آزمایشی انجام شده است، نتایج آزمون ممکن است تفسیرهای متفاوتی داشته باشد:

یک نتیجه آزمایش آنتی بادی مثبت با استفاده از MAC-ELISA به طور کلی برای تشخیص علائم بیماران کافی است، به خصوص اگر نمونه آزمایش حداقل ۸ روز پس از شروع علائم گرفته شده باشد. اگر نتایج آزمایش مورد سوال باشد یا نمونه ظرف ۸ روز پس از علائم جمع آوری شده باشد، ممکن است یک نمونه آزمایش اضافی دو هفته بعد جمع آوری شود و برای آنتی بادی های خنثی کننده آزمایش شود. تست PRNT مثبت به دنبال MAC-ELISA مثبت می تواند تشخیص را تایید کند.
مثبت بودن تست NAAT برای WNV نشان دهنده احتمال بالای عفونت WNV است.
نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که هیچ آنتی بادی علیه WNV یا ماده ژنتیکی ویروس در نمونه آزمایش یافت نشد. تفسیر نتایج آزمایش منفی شامل موارد زیر است:

تنها یک نتیجه منفی تست آنتی بادی با استفاده از MAC-ELISA عفونت WNV را رد نمی کند. نتایج منفی آزمایش ممکن است با جمع آوری نمونه دوم دو هفته بعد و انجام آزمایش دوم MAC-ELISA یا آزمایش PRNT تأیید شود. نتیجه منفی هر یک از این آزمایش ها عفونت WNV را رد می کند.

نتیجه منفی تست NAAT نمی تواند WNV را رد کند زیرا نمی تواند هر عفونت WNV را تشخیص دهد. آزمایشات آنتی بادی ممکن است برای رد عفونت WNV مورد نیاز باشد.
نتایج آزمایش غیرقطعی به این معنی است که آزمایش نمی تواند وجود ماده ژنتیکی یا آنتی بادی ها را از نمونه آزمایش تأیید یا رد کند.

آیا نتایج آزمایش دقیق است؟
آزمایش ویروس نیل غربی برای تشخیص یا رد عفونت WNV استفاده می شود. متخصصان پزشکی از دستورالعمل های تعیین شده برای اطمینان از صحت نتایج آزمایش پیروی می کنند.

نتیجه آزمایش منفی کاذب به این معنی است که نتیجه آزمایش منفی است حتی اگر بیمار عفونت ویروس نیل غربی داشته باشد. نتایج آزمایش منفی کاذب ممکن است در صورتی رخ دهد که نمونه خیلی زود در زمان عفونت گرفته شده باشد و بدن زمان تولید آنتی بادی را نداشته باشد.

نتایج آزمایش مثبت کاذب به این معنی است که نتیجه آزمایش مثبت است حتی اگر بیمار عفونت ویروس نیل غربی نداشته باشد. نتایج مثبت کاذب ممکن است در طول آزمایش MAC-ELISA به دلیل واکسیناسیون اخیر یا عفونت با فلاوی ویروس دیگر رخ دهد.

آیا به آزمایشات بعدی نیاز دارم؟
نیاز به آزمایش پیگیری بستگی به نوع آزمایش انجام شده دارد. از آنجایی که نتایج اولیه آزمایش منفی WNV را به عنوان علت علائم یک فرد رد نمی کند، آزمایشات بعدی با آزمایش آنتی بادی اغلب مورد نیاز است.

/۰ Comments/by

تست جذب زایلوز

چه چیزی در حال آزمایش است؟
زایلوز (d-xylose) یک قند ساده (کربوهیدرات) است که معمولاً به راحتی توسط بدن جذب می شود. این آزمایش تعیین می کند که فرد چقدر زایلوز را جذب می کند. سطح زایلوز در خون و ادرار را پس از مصرف مقدار استاندارد اندازه گیری می کند تا توانایی فرد در جذب کربوهیدرات ها را به طور کلی ارزیابی کند.

بدن غذاها را در سه مرحله هضم می کند: ابتدا پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها در معده توسط اسیدها و آنزیم ها و سپس در روده کوچک توسط آنزیم های پانکراس و صفرا از کبد تجزیه می شوند. سپس آنها عمدتاً در روده کوچک جذب می شوند و در نهایت مواد مغذی به سراسر بدن منتقل شده و استفاده یا ذخیره می شوند.

اگر صفرا یا آنزیم های لوزالمعده کافی وجود نداشته باشد، کربوهیدرات ها و سایر غذاها نمی توانند به درستی هضم شوند. اگر شرایطی مانع از جذب مواد مغذی توسط روده شود، آن‌ها با دفع در مدفوع از بین می‌روند. در هر دو مورد – هضم یا جذب نامناسب – فرد مبتلا می تواند علائم مرتبط با سوء جذب و در موارد شدید علائم سوء تغذیه و کمبود ویتامین را تجربه کند.

این آزمایش به طور معمول سفارش داده نمی شود و به طور گسترده در دسترس نیست. چندین سازمان بزرگ بهداشتی، از جمله انجمن گوارش آمریکا، سازمان جهانی گوارش، و انجمن گوارش بریتانیا، این آزمایش را در دستورالعمل های خود برای ارزیابی سوء جذب احتمالی لحاظ نمی کنند.

نمونه برای آزمایش چگونه جمع آوری می شود؟
آزمایش جذب زایلوز روشی است که شامل ناشتا بودن قبل از آزمایش و تخلیه مثانه در ابتدای آزمایش است (این ادرار ذخیره نمی شود).

نمونه خون ناشتا با وارد کردن یک سوزن در ورید بازو گرفته می شود و سپس دوز استاندارد زایلوز حل شده در آب به فرد داده می شود تا بنوشد. به طور معمول، دوز ۲۵ گرم زایلوز است، اما اگر فرد نتواند این مقدار را تحمل کند، ممکن است از دوز ۵ گرمی استفاده شود. برای کودکان، دوز بر اساس وزن تنظیم می شود. سپس از فرد خواسته می شود که به آرامی استراحت کند. نمونه خون دیگری در ۲ ساعت (۱ ساعت برای کودک) جمع آوری می شود.

تمام ادرار به مدت ۵ ساعت، از زمان تجویز دوز، جمع آوری می شود.

سپس خون ناشتا، خون زمان‌بندی شده و نمونه‌های ادرار ۵ ساعته برای زایلوز آزمایش می‌شوند.

آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی آزمایشی نیاز است؟
به مدت ۸ ساعت ناشتا باشید و ۲۴ ساعت قبل از آزمایش از مصرف غذاهای پر پنتوز مانند مربا، میوه ها و شیرینی ها خودداری کنید. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که آیا تغییرات دارویی لازم وجود دارد یا خیر.

پرسش های رایج
آزمایش چگونه استفاده می شود؟
آزمایش جذب زایلوز ممکن است برای کمک به تعیین اینکه آیا شخص کربوهیدرات‌ها را به طور طبیعی جذب می‌کند یا خیر و برای تشخیص اختلالات گوارشی ناشی از ناکافی بودن آنزیم‌های پانکراس یا صفرا و اختلالات ناشی از اختلال عملکرد روده تجویز می‌شود.

اگر نتایج آزمایشات دیگر، مانند چربی مدفوع، نشان دهنده سوء جذب باشد اما علت آن را آشکار نکند، ممکن است به عنوان یک آزمایش پیگیری تجویز شود.

این یک تست معمولی نیست. استفاده و در دسترس بودن آن با گذشت زمان کاهش یافته است. سازمان های بهداشتی بزرگ، از جمله انجمن گوارش آمریکا، سازمان جهانی گوارش، و انجمن گوارش بریتانیا، این آزمایش را در دستورالعمل های خود برای ارزیابی سوء جذب احتمالی لحاظ نمی کنند.
چه زمانی انجام داده می شود؟
این آزمایش ممکن است زمانی انجام شود که فرد دارای علائم و نشانه های سوء جذب باشد مانند:
⦁ مدفوع چرب شل و بدبو (استئاتوره)
⦁ اسهال مداوم
⦁ درد شکم، گرفتگی عضلات، نفخ و گاز
⦁ کاهش وزن
⦁ عدم رشد (در کودکان)
آزمایش ممکن است زمانی درخواست شود که یک پزشک بخواهد تشخیص دهد که آیا روده بیمار کربوهیدرات ها را به طور طبیعی جذب می کند یا خیر و/یا می خواهد بین علل مختلف سوء جذب تمایز قائل شود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
با روش تست جذب زایلوز، سطح بالای زایلوز در خون و ادرار طبیعی است. آنها نشان دهنده جذب خوب زایلوز توسط روده ها هستند. این نشان می دهد که علائم فرد مورد آزمایش احتمالاً به دلیل دیگری مانند نارسایی پانکراس یا نارسایی صفرا است.

سطوح خونی بالا اما سطح ادرار پایین ممکن است در فردی مبتلا به اختلال عملکرد کلیه دیده شود. در این مورد، این سطوح خونی است که برای ارزیابی سوء جذب فرد مورد استفاده قرار می گیرد.

سطوح پایین زایلوز خون و ادرار نشان دهنده جذب ضعیف است. شرایط مختلفی که بر هضم و جذب تأثیر می گذارند ممکن است باعث کاهش سطح زایلوز شوند. اینها ممکن است شامل رشد بیش از حد باکتری در روده، عفونت های انگلی، کوتاه شدن روده (مانند جراحی) و بیماری سلیاک باشد.

بسته به وضعیت بالینی فرد، آزمایش غیرطبیعی جذب زایلوز ممکن است با آزمایش‌های خون یا مدفوع اضافی برای جداسازی علت و/یا بیوپسی روده کوچک برای بررسی سلول‌های روده دنبال شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
چندین دارو می توانند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند، از جمله آسپرین، دیژیتال، مهارکننده های MAO، متفورمین، نالیدیکسیک اسید، آلکالوئیدهای تریاک، آتروپین و ایندومتاسین.

کم آبی بدن، ورزش و سرعت تخلیه معده ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد.

برخی از افراد ممکن است تهوع، استفراغ یا اسهال ناشی از دوز زایلوز را تجربه کنند.

آیا می توان این آزمایش را در مطب پزشک من انجام داد؟
نمونه ها ممکن است در مطب پزشک جمع آوری شوند، اما بیشتر اوقات آزمایش در ایستگاه نقاشی نمونه (فلبوتومی) انجام می شود. تجزیه و تحلیل نمونه باید در آزمایشگاه انجام شود و ممکن است لازم باشد به آزمایشگاه مرجع ارسال شود.

آیا واقعاً لازم است که تمام ادرارم بیش از ۵ ساعت ذخیره شود؟
آره. به منظور تفسیر دقیق جذب و دفع در این دوره زمانی، باید تمام ادرار خود را ذخیره کنید.

چرا نمونه خون ناشتا جمع آوری می شود؟
این اندازه گیری زایلوز در نمونه ناشتا به عنوان خط پایه استفاده می شود. قبل از دریافت دوز زایلوز باید منفی یا بسیار کم باشد.

آیا دلیلی برای تکرار آزمایش زایلوز وجود دارد؟
معمولاً فقط در صورتی که ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی احساس کند که اولین مجموعه از نتایج آزمایش به نوعی به خطر افتاده است، مثلاً به دلیل یک داروی مزاحم یا به این دلیل که فرد آزمایش‌شده قادر به تحمل و حفظ دوز طبیعی زایلوز (تهوع و استفراغ) نبوده است.

چرا سوء جذب باعث کمبود ویتامین می شود؟
سوء جذب می تواند باعث کمبود ویتامین شود زیرا ویتامین ها نمی توانند به طور طبیعی جذب شوند و ویتامین های محلول در چربی مانند A، E، K و D می توانند در مدفوع چرب به دام افتاده و با چربی از بین بروند.

/۰ Comments/by

اسید وانیل ماندلیک (VMA)

چه چیزی در حال آزمایش است؟
اسید وانیل ماندلیک (VMA) یکی از محصولات تجزیه (متابولیت ها) اپی نفرین (آدرنالین) و نوراپی نفرین است. اپی نفرین و نوراپی نفرین به گروهی از هورمون های مشابه به نام کاتکول آمین ها تعلق دارند. این آزمایش مقدار VMA را که معمولاً در یک دوره ۲۴ ساعته به ادرار منتقل می شود، اندازه گیری می کند تا اپی نفرین و نوراپی نفرین اضافی را تشخیص دهد. این برای تشخیص تومورهایی به نام نوروبلاستوم و سایر تومورهای عصبی غدد درون ریز استفاده می شود.

کاتکولامین ها در بخش مرکزی غدد فوق کلیوی یعنی مدولای فوق کلیوی تولید می شوند. غدد فوق کلیوی اندام های مثلثی کوچکی هستند که در بالای هر کلیه قرار دارند. کاتکول آمین های اولیه آزاد شده دوپامین، اپی نفرین و نوراپی نفرین هستند. این هورمون ها در پاسخ به استرس فیزیکی یا احساسی در جریان خون ترشح می شوند. آنها به انتقال تکانه های عصبی در مغز، افزایش آزادسازی گلوکز و اسیدهای چرب برای انرژی، گشاد شدن برونشیول ها و گشاد شدن مردمک ها کمک می کنند. نوراپی نفرین همچنین رگ های خونی را منقبض می کند و فشار خون را افزایش می دهد و اپی نفرین ضربان قلب و متابولیسم را افزایش می دهد.

کاتکول آمین ها پس از اتمام فعالیت خود به ترکیبات غیر فعال متابولیزه می شوند. دوپامین به اسید هومووانیلیک (HVA)، نوراپی نفرین به نورمتانفرین و VMA تجزیه می شود و اپی نفرین به متانفرین و VMA تبدیل می شود. هم هورمون ها و هم متابولیت های آنها از طریق ادرار از بدن دفع می شوند. VMA معمولاً در ادرار در مقادیر کم نوسان وجود دارد که فقط در طول و مدت کوتاهی پس از قرار گرفتن بدن در معرض یک عامل استرس زا به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.

گاهی اوقات، تومورها در سلول‌های سیستم عصبی غدد درون‌ریز که از ترکیبی از سلول‌هایی که هورمون‌ها و سلول‌های عصبی را تولید می‌کنند، تشکیل می‌شوند، شروع می‌شود. این نوع سلول ها در سراسر بدن در اندام هایی مانند ریه ها و دستگاه گوارش یافت می شوند. تومورهایی که در این سلول ها ایجاد می شوند، تومورهای عصبی غدد درون ریز نامیده می شوند.

تومورهای نورواندوکرین، مانند نوروبلاستوما و فئوکروموسیتوم، گاهی اوقات می توانند مقادیر زیادی کاتکول آمین تولید کنند و در نتیجه غلظت هورمون ها و متابولیت های آنها به شدت افزایش می یابد. ترشح هورمون می تواند باعث بیماری و علائم و نشانه هایی مانند فشار خون بالا، سردردهای شدید، تپش قلب، تعریق، حالت تهوع، اضطراب و گزگز در اندام ها شود.

به گفته انجمن سرطان آمریکا، نوروبلاستوم ها سرطان های نادری هستند، اما شایع ترین سرطان هایی هستند که نوزادان را تحت تاثیر قرار می دهند. هر سال حدود ۷۰۰ مورد جدید تشخیص داده می شود، عمدتاً در نوزادان یک تا دو ساله، که ۹۰٪ موارد در کودکان زیر پنج سال رخ می دهد. به ندرت ممکن است نوزادی با نوروبلاستوما متولد شود. این سرطان‌ها که از سلول‌های عصبی اولیه به وجود می‌آیند، می‌توانند در شکم، غدد فوق کلیوی، گردن، قفسه سینه یا لگن یافت شوند. در حدود دو سوم مواقع، تومورها تا زمان تشخیص به سایر قسمت‌های بدن گسترش پیدا می‌کنند (متاستاز).

پس از شناسایی، بسیاری از نوروبلاستوم ها را می توان با موفقیت درمان کرد. در برخی موارد، نوروبلاستوما ممکن است بدون درمان ناپدید شود. در موارد دیگر، سلول‌های آنها ممکن است خود به خود به سلول‌های عصبی طبیعی بالغ شوند و نوروبلاستوما را به یک گانگلیونورومای خوش‌خیم یا به یک گانگلیونوروبلاستوما نیمه خوش‌خیم تبدیل کنند.
فئوکروموسیتوم ها تومورهای نادری هستند که عمدتاً در غدد فوق کلیوی ایجاد می شوند. به گفته موسسه ملی سرطان، این بیماری ها سالانه ۲ تا ۸ نفر در هر میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهند، عمدتاً در بین سی تا پنجاه سالگی. بیشتر فئوکروموسیتوم ها خوش خیم هستند و از محل اصلی خود پخش نمی شوند، اما برخی ممکن است متاستاز داده و به سایر اندام های بدن منتقل شوند. در صورت عدم درمان، آنها به رشد و تولید کاتکول آمین ها ادامه می دهند و علائم مرتبط با هورمون همچنان بدتر می شوند.

با گذشت زمان، فشار خون بالا ناشی از فئوکروموسیتوم ممکن است به اندام های بدن مانند کلیه ها و قلب آسیب برساند و خطر ابتلا به سکته مغزی یا حمله قلبی را افزایش دهد. فئوکروموسیتوم ها برای تشخیص مهم هستند زیرا نشان دهنده یک شکل بالقوه قابل درمان از فشار خون بالا هستند. در بیشتر موارد، برای کاهش یا از بین بردن علائم و عوارض مرتبط، می توان آنها را برداشت و/یا درمان کرد.

تست VMA، همراه با سایر آزمایشات برای کاتکول آمین ها و متابولیت های آنها، می تواند برای کمک به تشخیص وجود نوروبلاستوم استفاده شود. تست های ارجح برای فئوکروموسیتوم ها متانفرین های بدون پلاسما، متانفرین ادرار و آزمایش های ادرار یا کاتکول آمین پلاسما هستند. با این حال، آزمایش VMA همچنان ممکن است همراه با یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها برای کمک به تشخیص و رد کردن فئوکروموسیتوم تجویز شود.

نمونه برای آزمایش چگونه جمع آوری می شود؟
برای جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته، تمام ادرار تولید شده در یک دوره ۲۴ ساعته باید ذخیره شود. مهم است که نمونه در این دوره زمانی در یخچال نگهداری شود. یک نمونه ادرار برای آزمایش تصادفی ادرار جمع آوری می شود.

آیا برای اطمینان از کیفیت نمونه به آمادگی آزمایشی نیاز است؟
این آزمایش تحت تأثیر کافئین، غذاهای خاص، داروهای خاص و استرس قرار می گیرد. مهم است که پزشک خود را از داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله مکمل‌های گیاهی و محصولات بدون نسخه، مطلع کنید و از دستورالعمل‌های ارائه‌شده برای مواردی که باید قبل از جمع‌آوری نمونه اجتناب کنید، پیروی کنید.

پرسش های رایج
چگونه استفاده می شود؟
تست وانیلیل ماندلیک اسید (VMA) در درجه اول برای تشخیص و رد تومورهایی به نام نوروبلاستوم در کودکان با توده شکمی یا سایر علائم نشان دهنده بیماری استفاده می شود. ممکن است همراه با آزمایش اسید هومووانیلیک (HVA) برای کمک به تشخیص نوروبلاستوم، نظارت بر اثربخشی درمان و نظارت بر عود نوروبلاستوم تجویز شود.

معمولاً آزمایش کراتینین ادرار نیز تجویز می‌شود، به‌ویژه با آزمایش تصادفی ادرار، و نتایج آزمایش‌ها اغلب به عنوان نسبت VMA به کراتینین و HVA به کراتینین گزارش می‌شود. از آنجایی که کراتینین ماده ای است که با سرعت نسبتاً ثابتی وارد ادرار می شود، به عنوان مقایسه با مقادیر VMA و HVA عمل می کند.

آزمایش VMA زمانی اغلب برای تشخیص فئوکروموسیتوم تجویز می‌شد، اما آزمایش‌های ترجیحی اکنون متانفرین‌های بدون پلاسما، متانفرین ادرار و آزمایش‌های ادرار یا کاتکول آمین پلاسما هستند. آزمایش VMA همچنان ممکن است همراه با یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها برای کمک به تشخیص و رد کردن فئوکروموسیتوم تجویز شود.

چه زمانی انجام داده می شود؟
آزمایش VMA زمانی سفارش می‌شود که یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی یا مشکوک باشد که کودکی به نوروبلاستوما مبتلا شده است یا بخواهد این احتمال را رد کند. هنگامی که کودک دارای توده شکمی یا سایر علائم حاکی از نوروبلاستوم است، پزشک ممکن است آن را همراه با آزمایش اسید هومووانیلیک (HVA) تجویز کند. این علائم و نشانه ها بسته به محل آنها می تواند متفاوت باشد و ممکن است در طول زمان متفاوت باشد:

اکثر نوروبلاستوم ها در شکم قرار دارند، بنابراین شایع ترین علامت یک توده یا توده غیر حساس غیرمعمول در آن ناحیه است. سایر موارد شامل درد شکم و بی اشتهایی است.
گاهی اوقات تومور در گردن می تواند باعث تورم شود و بر بلع یا تنفس تأثیر بگذارد.
اگر تومور روی اعصاب ستون فقرات فشار بیاورد، ممکن است بر توانایی راه رفتن کودک تأثیر بگذارد.
اگر به استخوان‌ها گسترش یافته باشد (متاستاز) ممکن است باعث درد استخوان شود و اگر به مغز استخوان برسد، ممکن است بر تولید سلول‌های خونی تأثیر بگذارد و باعث خستگی، رنگ پریدگی و خونریزی شود.
نوروبلاستوما همچنین می تواند باعث کبودی اطراف چشم و افتادگی پلک، لکه های بنفش مایل به آبی روی پوست شود و گاهی اوقات می تواند بر عملکرد مثانه و روده تأثیر بگذارد. به ندرت ممکن است باعث اسپاسم عضلانی و حرکات سریع چشم شود که به آنها “چشم های رقصنده، پاهای رقصنده” گفته می شود.

آزمایش VMA همچنین ممکن است زمانی تجویز شود که کودکی برای نوروبلاستوما تحت درمان قرار گرفته باشد و به طور دوره ای برای نظارت بر عود تجویز شود.

گاهی اوقات ممکن است آزمایش VMA همراه با یک یا چند آزمایش متانفرین یا کاتکولامین زمانی که پزشک مشکوک به فئوکروموسیتوم است، تجویز شود. آنها ممکن است زمانی تجویز شوند که فردی فشار خون مکرر یا مداوم داشته باشد که به درمان‌های مرسوم پاسخ نمی‌دهد، برای نظارت بر اثربخشی درمان فئوکروموسیتوم، و به طور دوره‌ای برای نظارت بر عود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟
از آنجایی که تست VMA به بسیاری از تأثیرات خارجی حساس است و نوروبلاستوما و فئوکروموسیتوم نادر است، میزان مثبت کاذب برای این تست بالا است – بیش از ۱۵٪. هنگامی که یک فرد مقادیر زیادی VMA در ادرار خود دارد، تشخیص یک بیماری نیست. این نشان می دهد که تحقیقات بیشتر ضروری است.

استرس های شدید عاطفی و فیزیکی می تواند باعث افزایش متوسط ​​تا زیاد در سطوح VMA شود. متخصص مراقبت های بهداشتی باید کودک یا بزرگسال را به طور کلی ارزیابی کند – وضعیت جسمی او، وضعیت عاطفی، داروهای تجویز شده، و هر محصول بدون نسخه ای که فرد مصرف می کند. هنگامی که مواد و/یا شرایط مزاحم پیدا و برطرف می‌شوند، پزشک به طور مکرر فرد را مجدداً آزمایش می‌کند تا مشخص کند آیا VMA هنوز بالاست یا خیر. پزشک همچنین ممکن است برای کمک به یافتن تومور، آزمایش‌های کاتکول آمین و متانفرین، آزمایش جهش ژنتیکی، و آزمایش‌های تصویربرداری مانند MRI را نیز تجویز کند.

اگر کودک یا بزرگسالی برای نوروبلاستوما یا فئوکروموسیتوم تحت درمان است، کاهش غلظت VMA نشان دهنده پاسخ به درمان است. سطوح ثابت یا افزایشی نشان می دهد که درمان موثر نیست. اگر غلظت VMA در ابتدا طبیعی باشد و سپس در فردی که قبلا نوروبلاستوما یا فئوکروموسیتوم داشته است افزایش یابد، احتمالاً تومور عود می کند.

حدود ۹۰ درصد از کودکان مبتلا به نوروبلاستوما VMA و اسید هومووانیلیک اضافی تولید می کنند. اگر آزمایش VMA و سایر آزمایشات کاتکول آمین و متانفرین طبیعی باشد، احتمال اینکه یک کودک نوروبلاستوما داشته باشد یا یک بزرگسال مبتلا به فئوکروموسیتوم باشد، کمتر است، اما نمی توان آن را رد کرد. تومورها لزوماً کاتکول آمین ها را با سرعت ثابتی تولید نمی کنند، بنابراین افزایش هورمون ها و متابولیت ها در ادرار نوسان می کند و ممکن است در نمونه آزمایش شده افزایش نیابد. این امر به ویژه زمانی صادق است که یک نمونه ادرار تصادفی آزمایش شود.
آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
مقدار VMA تولید شده لزوماً با اندازه تومور مطابقت ندارد. این یک ویژگی فیزیکی بافت تومور است. با این حال، با افزایش اندازه تومور، مقدار کل VMA تولید شده افزایش خواهد یافت.

یک متخصص مراقبت های بهداشتی گاهی اوقات نسبت VMA-به-HVA را با نوروبلاستوم ارزیابی می کند. نسبت پایین با پیش آگهی ضعیف تر همراه است.

انواع داروها می توانند با آزمایش VMA تداخل داشته باشند، اما آنهایی که مورد آزمایش قرار می گیرند باید همیشه قبل از قطع هر گونه داروهای تجویز شده با پزشک خود مشورت کنند. برخی از داروهایی که می توانند تداخل ایجاد کنند عبارتند از: سرکوب کننده های اشتها، کافئین، کلونیدین، دی سولفیرام، هیستامین، ایمی پرامین، انسولین، اپی نفرین، لوودوپا، لیتیوم، مورفین، مهارکننده های MAO، نیتروگلیسیرین و آلکالوئیدهای راوولفیا. اثرات این داروها بر نتایج VMA از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود و اغلب قابل پیش بینی نیستند.

چرا باید ۲۴ ساعت ادرارم را جمع آوری کنم؟
دلیل اینکه شما باید ادرار خود را در یک دوره ۲۴ ساعته جمع آوری کنید این است که مقدار VMA آزاد شده در ادرار در طول روز تغییر می کند. با جمع‌آوری تمام ادرار به مدت ۲۴ ساعت، مقدار VMA اندازه‌گیری شده را می‌توان در کل روز به‌طور متوسط ​​محاسبه کرد و نشان‌دهنده بهتری از افزایش یا عدم افزایش سطح ادرار خواهد بود.

چه مدت طول می کشد تا نتایج حاصل شود؟
این بستگی به آزمایشگاهی دارد که آزمایش را انجام می دهد. این آزمایش به تجهیزات تخصصی نیاز دارد و هر آزمایشگاهی این آزمایش را ارائه نمی دهد. در برخی موارد، نمونه شما باید به آزمایشگاه مرجع ارسال شود و ممکن است چندین روز طول بکشد تا نتایج در دسترس باشد.

آیا در صورت ادامه مصرف داروهایم، نتایج من دقیق خواهد بود؟
اگر دارویی است که می تواند مقدار VMA را افزایش یا کاهش دهد، ممکن است نتایج شما تحت تأثیر قرار گیرد. با این حال، این به پزشک شما و شما بستگی دارد که تصمیم بگیرید آیا می توان داروی شما را قبل از جمع آوری آزمایش و در طول آن به طور ایمن قطع کرد یا خیر. اگر داروهای شما باید مصرف شود، پزشک شما نتایج آزمایش را با در نظر گرفتن این موضوع تفسیر خواهد کرد.

آیا برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فئوکروموسیتوم یا نوروبلاستوما هستند؟
افرادی که سابقه خانوادگی نئوپلازی های متعدد غدد درون ریز (MEN2) دارند، یک بیماری ژنتیکی است که خطر ابتلا به تومور در غدد سیستم غدد درون ریز را افزایش می دهد، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به فئوکروموسیتوم، داشتن بیش از یک، و ایجاد آن در سن کمتر اکثر موارد نوروبلاستوم ها “پراکنده” در نظر گرفته می شوند، اما حدود ۱٪ تا ۲٪ موارد ممکن است به دلیل عوامل ارثی مانند جهش در ژن ALK باشد. کسانی که سابقه خانوادگی قوی دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.

/۰ Comments/by

Analysis semen_تجزیه و تحلیل مایع منی

درباره آزمایش
هدف از آزمایش
شرایط مختلفی وجود دارد که در آن پزشک ممکن است آزمایش مایع منی را تجویز کند. رایج ترین دلیل برای سفارش این آزمایش، ارزیابی باروری در یک مرد یا هر کسی که اسپرم تولید می کند است.
ناباروری چالش هایی را در باردار شدن یا حمل جنین تا پایان ترم توصیف می کند. ناباروری می تواند ناشی از یک بیماری یا وضعیت سلامتی باشد که بر دستگاه تناسلی در یک یا هر دو شریک زندگی تأثیر می گذارد.
پس از تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی، تجزیه و تحلیل مایع منی معمولاً اولین آزمایشی است که برای تشخیص مشکلات باروری در افرادی که اسپرم تولید می کنند، تجویز می شود. بسته به نتایج این آزمایش، پزشک ممکن است آزمایشات اضافی یا درمان پزشکی را برای افزایش باروری توصیه کند.
هدف دیگر تجزیه و تحلیل مایع منی، ارزیابی نتایج وازکتومی است. وازکتومی یک روش جراحی برای جلوگیری از ورود اسپرم به مایع منی است. انجام تجزیه و تحلیل مایع منی حدود سه ماه پس از وازکتومی به پزشکان کمک می کند تا اطمینان حاصل کنند که اسپرم در مایع منی وجود ندارد، به این معنی که فرد دیگر بارور نیست.
آزمایش چه چیزی را اندازه گیری می کند؟
تجزیه و تحلیل استاندارد منی شامل چندین اندازه گیری است که برای ارزیابی منی و اسپرم استفاده می شود.
در طول این تجزیه و تحلیل، یک متخصص پزشکی با اندازه گیری حجم مایع منی شروع می کند، که نشان دهنده مقدار کل مایع منی موجود در نمونه است. آنها همچنین به عوامل دیگری مانند رنگ، قوام و ترکیب شیمیایی مایع منی توجه می کنند. سپس pH مایع منی برای تعیین اسیدیته یا قلیایی بودن نمونه اندازه گیری می شود.
اندازه گیری های اضافی با بررسی مایع منی در زیر میکروسکوپ انجام می شود. این اندازه‌گیری‌ها شامل تعداد اسپرم است که تعداد کل اسپرم در نمونه را توصیف می‌کند، و غلظت اسپرم که اندازه‌گیری تعداد اسپرم موجود در یک میلی‌لیتر منی است.
هنگامی که در زیر میکروسکوپ مشاهده می شود، متخصص سلامت می تواند تحرک اسپرم را نیز اندازه گیری کند، که درصد اسپرم در نمونه در حال حرکت است. تحرک پیشرونده به اسپرم هایی اطلاق می شود که عمدتاً در یک خط مستقیم حرکت می کنند، در حالی که تحرک غیر پیش رونده به اسپرم هایی اطلاق می شود که در یک خط مستقیم حرکت نمی کنند. مورفولوژی اسپرم اندازه‌گیری دیگری است که نشان می‌دهد چند اسپرم در نمونه دارای شکل طبیعی به نظر می‌رسند.
یک متخصص بهداشت ممکن است به سایر ناهنجاری‌های مشاهده شده در مایع منی، از جمله شواهد آگلوتیناسیون، که توده‌ای اسپرم را توصیف می‌کند، توجه کند. معاینه میکروسکوپی همچنین ممکن است انواع دیگر سلول‌ها را در مایع منی مانند سلول‌های زایای نابالغ، که سلول‌های اسپرمی هستند که هنوز به طور کامل تشکیل نشده‌اند، و گلبول‌های سفید خون به نام لکوسیت را بررسی کند.
چه زمانی باید آنالیز مایع منی انجام دهم؟
آزمایش برای تعیین بارور بودن یک فرد، ارزیابی ناباروری نامیده می شود. پزشکان معمولاً زمان ارزیابی ناباروری را بر اساس عوامل متعددی از جمله سابقه پزشکی، سن و نتایج معاینه فیزیکی تعیین می‌کنند.

آزمایش ناباروری ممکن است زمانی توصیه شود که زوجی نتوانند پس از داشتن رابطه جنسی مکرر محافظت نشده برای بیش از یک سال یا بیش از ۶ ماه باردار شوند، اگر همسر یا شریک زن دارای رحم بزرگتر از ۳۵ سال سن داشته باشد. پزشکان همچنین ممکن است برای زوج هایی که نگرانی در مورد باروری دارند و علاقه مند به آزمایش هستند، تجزیه و تحلیل مایع منی را توصیه کنند.
هنگامی که برای ارزیابی موفقیت وازکتومی انجام می شود، تجزیه و تحلیل مایع منی معمولاً حدود سه ماه پس از جراحی بیمار انجام می شود.
یافتن آنالیز منی
نحوه انجام آزمایش
تجزیه و تحلیل مایع منی معمولاً در مطب پزشک یا محیط پزشکی مشابه انجام می شود. به بیماران اجازه داده می شود تا به یک اتاق خصوصی با دستورالعمل هایی در مورد نحوه جمع آوری نمونه مایع منی از طریق خودارضایی دسترسی داشته باشند.
بیماران ممکن است بتوانند با استفاده از کاندوم مخصوصی که می تواند منی را در حین رابطه جنسی جمع آوری کند، نمونه ای را در خانه دریافت کنند. در این مورد، نمونه باید به سرعت به یک محیط پزشکی که در آن مایع منی را می توان تجزیه و تحلیل کرد.
آیا می توانم در خانه آزمایش بدهم؟
چندین گزینه برای آزمایش اسپرم در خانه در دسترس است، از جمله خودآزمایی و آزمایش های خود جمع آوری:

خودآزمایی به شما این امکان را می دهد که هم نمونه مایع منی را در خانه جمع آوری و هم آزمایش کنید. این آزمایش ها معمولاً تعداد اسپرم و/یا تحرک اسپرم را اندازه گیری می کنند و معمولاً هیچ ارزیابی دیگری از منی یا اسپرم ارائه نمی دهند.
آزمایش‌های خود جمع‌آوری موادی را برای جمع‌آوری نمونه منی در خانه و ارسال آن به آزمایشگاه برای تجزیه و تحلیل فراهم می‌کند. این تست‌ها طیف وسیع‌تری از اندازه‌گیری‌ها را نسبت به خودآزمایی‌های خانگی ارائه می‌کنند. با این حال، آزمایش‌های خود جمع‌آوری ممکن است تعداد اندازه‌گیری‌های یکسانی را با آزمایش‌های دستوری پزشک ارائه نکنند.
هزینه آزمایش چقدر است؟
هزینه آنالیز مایع منی متغیر است. هزینه ها بر اساس محل انجام آزمایش، انجام آزمایش های دیگر در همان ویزیت، و اینکه آیا آنالیز مایع منی تحت پوشش طرح بیمه درمانی شما قرار می گیرد، متفاوت است. برای سؤالاتی در مورد هزینه آزمایش ناباروری یا تجزیه و تحلیل مایع منی، مهم است که با پزشک، شرکت بیمه خود و/یا مرکز پزشکی که در آن آزمایش انجام می شود مشورت کنید.
انجام آنالیز مایع منی
تجزیه و تحلیل مایع منی نیاز به جمع آوری نمونه ای از مایع منی و بازگرداندن نمونه به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دارد که آن را زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل می کند. دو یا چند آنالیز مایع منی ممکن است با نمونه هایی که با فاصله یک یا چند هفته از یکدیگر جمع آوری شده اند توصیه شود.

قبل از آزمایش
قبل از انجام آزمایش، پزشک دستورالعمل هایی را برای جمع آوری نمونه مایع منی ارائه می دهد. پزشک شما توصیه می کند که از قبل از انزال خودداری کنید، معمولاً برای حدود دو تا هفت روز. حتماً دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید زیرا این می تواند بر صحت نتایج آزمایش شما تأثیر بگذارد.

قبل از جمع آوری نمونه، ممکن است به شما دستور داده شود که ادرار کنید، دست های خود را بشویید و آلت تناسلی خود را بشویید تا از آلوده شدن نمونه مایع منی به باکتری های پوست خود جلوگیری کنید.
در طول آزمایش
نمونه های منی معمولاً با خودارضایی در یک ظرف استریل جمع آوری می شود. این ممکن است در خانه انجام شود، اما معمولاً در یک منطقه خصوصی در مطب پزشک یا آزمایشگاه انجام می شود.
اگر روش جمع‌آوری متفاوتی را ترجیح می‌دهید، پزشک می‌تواند یک کاندوم مخصوص تهیه کند که می‌تواند در حین مقاربت برای جمع‌آوری مایع منی استفاده شود. از نوع دیگری از کاندوم استفاده نکنید، که ممکن است حاوی روان کننده ها و سایر مواد شیمیایی سمی برای اسپرم باشد.
هنگام جمع آوری نمونه منی، جمع آوری تمام انزال تولید شده مهم است. اگر به هر دلیلی نتوانستید تمام مایع منی داخل ظرف را جمع آوری کنید، به پزشک خود اطلاع دهید.
بعد از آزمایش
هنگامی که نمونه‌ای از مایع منی را جمع‌آوری کردید، ظرف جمع‌آوری می‌تواند به متخصص پزشکی که آنالیز را انجام می‌دهد، بازگردانده شود. اگر از کاندوم خاصی برای جمع آوری نمونه در حین مقاربت استفاده شده باشد، دستورالعمل هایی برای بستن کاندوم و رساندن آن به آزمایشگاه ارائه می شود.

اگر نمونه مایع منی خود را در خانه جمع آوری می کنید و آن را به پزشک خود منتقل می کنید، مهم است که نمونه خود را ظرف ۳۰ دقیقه پس از انزال به آزمایشگاه ببرید. برای دقیق ترین نتایج، نمونه شما باید در مدت یک یا دو ساعت بسته به روش جمع آوری تجزیه و تحلیل شود.
هیچ خطری در ارتباط با جمع آوری نمونه مایع منی وجود ندارد و می توانید پس از اتمام آزمایش به فعالیت های عادی خود بازگردید.
نتایج تست آنالیز مایع منی
دریافت نتایج آزمایش
نتایج تجزیه و تحلیل مایع منی اغلب در عرض چند روز کاری در دسترس است. پزشک شما ممکن است با شما تماس بگیرد و نتایج آزمایش را به شما بدهد یا از شما بخواهد که برای صحبت حضوری در مورد آنها قرار ملاقات بگذارید. همچنین ممکن است نتایج خود را از طریق یک وب سایت یا سایر پلت فرم های آنلاین امن دریافت کنید.
تفسیر نتایج آزمایش
برای درک باروری، پزشکان نتایج تجزیه و تحلیل مایع منی را به همراه سابقه سلامتی شما، یافته‌های یک معاینه فیزیکی و نتایج سایر آزمایش‌ها در نظر می‌گیرند.

هر اندازه گیری در تجزیه و تحلیل مایع منی اطلاعاتی در مورد وجود یا شدت مسائل باروری ارائه می دهد. تجزیه و تحلیل مایع منی شما معمولا با محدودیت های مرجع مقایسه می شود. این محدودیت های مرجع توسط مطالعات تحقیقاتی تعیین شده است که منی را در زوج هایی که حاملگی موفقی داشته اند مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.

بر اساس این تحقیقات، احتمال باردار شدن در افرادی که نتایج زیر از تجزیه و تحلیل مایع منی دارند کمتر است:

حجم مایع منی: ۱.۵ میلی لیتر (میلی لیتر) یا کمتر
تعداد کل اسپرم: ۳۹ میلیون اسپرم در هر نمونه یا کمتر
غلظت اسپرم: ۱۵ میلیون اسپرم در هر میلی لیتر یا کمتر
تحرک اسپرم (کل): ۴۰% یا کمتر
مورفولوژی اسپرم: ۴ درصد یا کمتر از اسپرم شکل طبیعی دارد
PH منی: ۷.۲ یا کمتر
لکوسیت: بیش از ۱ میلیون
درک این نکته مهم است که نتایج تجزیه و تحلیل مایع منی نمی تواند به طور قطع باروری یا ناباروری را تشخیص دهد. افرادی که نتایج کمتر از محدوده تعیین شده دارند ممکن است بارور باشند و افرادی که نتایج به ظاهر سالم دارند ممکن است نابارور باشند. علاوه بر این، محدودیت های مرجع برای تجزیه و تحلیل اسپرم می تواند بسته به منطقه جغرافیایی و آزمایشگاه متفاوت باشد.

نتایج غیر طبیعی از تجزیه و تحلیل مایع منی ممکن است منعکس کننده یک مشکل اساسی در سلامتی باشد که بر میزان تولید اسپرم یا توانایی آن برای رسیدن و بارور کردن تخمک در بدن شریک زندگی تأثیر می گذارد. اسپرم ممکن است تحت تأثیر عواملی مانند سن، سبک زندگی، ژنتیک، عملکرد هورمون ها و شرایط سلامتی موثر بر بیضه ها و دستگاه تناسلی قرار گیرد.

هنگامی که از تجزیه و تحلیل مایع منی برای تایید نتایج وازکتومی استفاده می شود، پزشکان به دنبال عدم وجود اسپرم در مایع منی هستند. حتی پس از یک وازکتومی موفقیت آمیز، حداقل ۲۰ انزال طول می کشد تا تمام مایع منی از دستگاه تناسلی پاک شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد محدوده مرجع مورد استفاده برای تفسیر تجزیه و تحلیل مایع منی و معنای آنها برای نتایج باروری یا وازکتومی، با پزشک یا متخصص تولید مثل خود صحبت کنید.

آیا نتایج آزمایش دقیق است؟
آنالیز مایع منی یک آزمایش رایج و مهم است که برای ارزیابی باروری استفاده می شود. با این حال، چندین مسئله می تواند بر تست مایع منی تأثیر بگذارد و بر دقت نتایج آزمایش تأثیر بگذارد:

زمان انزال: توصیه های پزشک خود را در زمان تعیین مدت زمان پرهیز از انزال قبل از آزمایش به دقت دنبال کنید. انتظار بیش از حد یا چند روز می تواند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارد.
جمع آوری نکردن نمونه کامل: اگر نمونه شما کسری از مایع منی تولید شده را نداشته باشد، می تواند نتایج گمراه کننده ای ایجاد کند. به همین دلیل، جمع آوری تمام مایع منی تولید شده در طول انزال مهم است.
طول کشیدن بیش از حد برای بازگرداندن نمونه: نمونه های مایع منی باید به سرعت پس از جمع آوری مورد ارزیابی قرار گیرند و انتظار بیش از حد برای بازگشت نمونه می تواند نتایج آزمایش را تغییر دهد.
هنگام در نظر گرفتن نتایج تجزیه و تحلیل مایع منی، همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که تولید اسپرم می تواند بر اساس عوامل زیادی از جمله سلامت کلی، فعالیت ها و سطح استرس شما متفاوت باشد. این تنوع طبیعی در تولید اسپرم به همین دلیل است که ممکن است چندین نمونه در روزهای مختلف برای تجزیه و تحلیل مایع منی جمع آوری شود.
آیا به آزمایشات بعدی نیاز دارم؟
پزشکان ممکن است بسته به دلایل تجزیه و تحلیل مایع منی، چندین آزمایش پیگیری را توصیه کنند.

اگر نتایج آزمایش اولیه منی برای بیمار تحت آزمایش ناباروری غیرطبیعی باشد، ممکن است یک یا دو هفته پس از آزمایش اولیه، آزمایش دوم منی تجویز شود.

تجزیه و تحلیل مایع منی معمولاً تنها یک آزمایش است که در ارزیابی گسترده باروری در افرادی که اسپرم تولید می کنند استفاده می شود. تجزیه و تحلیل مایع منی ممکن است مشکلات احتمالی اسپرم را نشان دهد، اما نمی تواند علت آنها را تعیین کند. به همین دلیل، ممکن است آزمایشات بیشتری برای درک سلامت باروری شما لازم باشد.

بسته به نتایج تجزیه و تحلیل مایع منی، پزشکان ممکن است تصویربرداری و سایر آزمایش‌های مورد استفاده برای ارزیابی باروری و یافتن علل بالقوه ناباروری را توصیه کنند. این آزمایش‌ها اغلب سطوح هورمون‌های خاصی را بررسی می‌کنند، از جمله:

تست تستوسترون
هورمون محرک فولیکول (FSH)
تست عملکرد تیروئید
پرولاکتین
انواع دیگر آزمایش ها نیز ممکن است برای بررسی مشکلات خاص اسپرم یا دستگاه تناسلی استفاده شوند. در برخی موارد، آزمایش ممکن است شرایط ژنتیکی را بررسی کند که می تواند بر باروری تأثیر بگذارد.

در بیمارانی که پس از وازکتومی تحت آزمایش قرار می‌گیرند، اگر در ویزیت پیگیری سه ماهه همچنان اسپرم سالم در مایع منی تشخیص داده شود، ممکن است آزمایش پیگیری توصیه شود. اگر مایع منی سالم یافت شود، ممکن است یک یا دو ماه بعد یک تجزیه و تحلیل مایع منی اضافی انجام شود.

/۰ Comments/by

چه عواملی باعث کبودی های تصادفی می شود؟

کبودی های تصادفی

در حقیقت عوامل بسیار زیادی وجود دارد که منجر به ایجاد کبودی های تصادفی شدن سطح  پوست می  شود. البته در بسیاری از موارد ایجاد کبودی ها نگران کننده نمی باشد.اما بهتر است که با علل گوناگون ایجاد کبودی ها آشنایی داشته باشید. زیرا تشخیص کبودی و علت های آن همراه با گزینه های درمانی می تواند در بهبود سلامت شما موثر باشد.از این رو در این بخش برخی از شایع ترین علت های کبودی را بررسی خواهیم کرد.

آسیب های ورزشی

آسیب های  ورزشی به  مواردی گفته می شود که هنگام ورزش رخ می دهد. از این رو آسیب های ورزشی می تواند شامل استخوان های شکسته، فشار، دررفتگی، تاندون های پاره شده و تورم عضلات است.

ترومبوسیتوپنی

ترومبوسیتوپنی به تعداد پلاکت هایی گفته می شود که کمتر از حد نرمال است. این بیماری می تواند توسط طیف گسترده ای از شرایط ایجاد شود. علائم آن با توجه به شدت بیماری می تواند متفاوت باشد .  به گونه ای که این علائم شامل کبودی های قرمز، بنفش یا قهوه ای، بثورات با نقاط کوچک قرمز یا بنفش، خونریزی بینی، خونریزی لثه، خونریزی طولانی مدت، خون در مدفوع و ادرار، استفراغ خونین و خونریزی شدید قاعدگی باشد.

بیماری فون ویلبراند

بیماری فون ویلبراند نوعی بیماری خونریزی است که در اثر کمبود فاکتور فون ویلبراند (VWF) ایجاد می شود. اگر سطح VWF  شما پایین باشد، پلاکت ها نمی توانند به درستی لخته شوند و همین امر منجر به خونریزی طولانی مدت می شود. از این رو علائم شایع آن شامل کبودی آسان، خونریزی بیش از حد بینی، خونریزی طولانی مدت پس از آسیب دیدگی، خونریزی از لثه و خونریزی غیرطبیعی شدید در دوران قاعدگی می باشد.

آسیب به ناحیه سر

آسیب به ناحیه سر از وضعیت های اورژانسی بوده که نیاز دارد به صورت فوری درمان شود. صدمات ایجاد شده در ناحیه سر، شامل شکستگی جمجمه، گرفتگی مغزی  و زخم های ایجاد شده بر روی پوست سر می باشد.علائم خطرناک و اضطراری در اثر ضربه به ناحیه سر شامل از دست دادن هوشیاری، تشنج، استفراغ، تعادل یا مشکلات هماهنگی، بی نظمی، حرکات غیر طبیعی چشم، سردرد مداوم یا بدتر، کاهش کنترل عضلات، فراموشی، خروج مایعات شفاف از گوش یا بینی  و بروز خواب آلودگی شدید است.

پیچ خوردگی مچ پا

زمانی که پا به طور ناگهانی پیچ می خورد و از حالت طبیعی خارج شود، به نوارهای سخت رباط ها آسیب وارد می شود. استخوان های پا را احاطه کرده و به هم متصل می کنند. تورم ، حساسیت به لمس ، کبودی ، درد ، عدم توانایی در تحمیل وزن بر روی مچ پا آسیب دیده ، تغییر رنگ پوست و سفتی از علائم احتمالی این بیماری است.

کشیدگی های عضلانی

کشیدگی های عضلانی هنگامی رخ می دهد که عضله بیش از حد کشیده شده یا در اثر استفاده بیش از حد یا آسیب دیدگی پاره شده باشد. علائم کشیدگی عضلانی شامل شروع ناگهانی درد، محدودیت حرکت ، کبودی یا تغییر رنگ ، تورم ، احساس گره خوردن ، اسپاسم عضلات و سفتی در آن ها می باشد. البته لازم به ذکر است که دردهای خفیف تا متوسط ​​را می توان با استراحت در خانه، یخ، فشرده سازی، ارتفاع، گرما ، کشش ملایم و داروهای ضد التهاب درمان کرد. اگر درد، کوفتگی یا تورم در عرض یک هفته فروکش نکرد یا شروع به بدتر شدن کرد ، اگر ناحیه آسیب دیده بی حس است یا خونریزی دارد ، اگر نمی توانید راه بروید یا نمی توانید بازوها را حرکت دهید ، فوری به پزشک مراجعه کنید.

هموفیلی A

این یک اختلال خونریزی ارثی است که در آن فرد فاقد و دارای مقدار کمی پروتئین خاص به نام فاکتورهای لخته شدن است و در نتیجه خون به درستی لخته نمی شود. علائم بیماری به دلیل نقص در ژن ها ایجاد می شود که تعیین می کند بدن چگونه این فاکتورهای VIII ، IX یا XI را ایجاد می کند. کمبود این عوامل باعث خونریزی آسان و مشکل لخته شدن خون در افراد مبتلا می شود. خونریزی خود به خودی ، کبودی آسان ، خونریزی بینی ، خونریزی لثه ، خونریزی طولانی مدت پس از جراحی یا آسیب ، خونریزی از مفاصل ، خونریزی داخلی یا خونریزی در مغز از دیگر علائم احتمالی در بیماری هموفیلی می باشد.

بیماری کریسمس (هموفیلی B)

با این اختلال ژنتیکی نادر ، بدن فاکتور IX کمی تولید کرده یا هیچ فاکتوری ندارد. این بیماری معمولاً در نوزادی یا اوایل کودکی تشخیص داده می شود. خونریزی طولانی مدت ، کبودی غیر قابل توضیح ، کبودی بیش از حد، خونریزی از لثه یا خونریزی طولانی مدت از بینی از جمله این علائم است. البته ممکن است خون نامشخص در ادرار یا مدفوع دیده شود و خونریزی داخلی در مفاصل جمع شود که باعث درد و تورم شود.

کمبود فاکتورهای VII، X، V، II

کمبود فاکتورهای VII، X، V، II یک  اختلال ژنتیکی بوده که از طریق ژن منتقل می شود، اما ممکن است به دلیل داروهای خاص یا بیماری پزشکی دیگری ایجاد شود. هم چنین کمبود فاکتور های ذکر شده باعث ایجاد وقفه در مکانیسم لخته شدن طبیعی خون می گردد. علائم این بیماری شامل خونریزی غیرطبیعی بعد از زایمان، جراحی یا زخمی شدن بوده و هم چنین کبودی، خون دماغ شدن، خونریزی لثه و دوره های قاعدگی سنگین یا طولانی مدت می باشد. و اما در موارد شدیدتر، کمبود این  فاکتورها می تواند منجر به از بین بردن غضروف در مفاصل در اثر خونریزی و خونریزی در روده، معده، عضلات یا سر باشد.

رگ های واریسی

رگ های واریسی که معمولا در ناحیه پاها ایجاد می شود، به گونه ای است که در صورت عملکرد نامطلوب رگ ها، منجر به بزرگ شدن، گشاد شدن و پر شدن از خون می شوند. در مراحل اولیه  این بیماری، رگ های وریدی متورم شده و شکل نامطلوبی پیدا می کنند. این تورم ممکن است همراه با درد، تورم ، سنگینی و درد در رگ های بزرگ یا اطراف آن نیز ممکن است رخ دهد. در موارد شدیدتر هم، وریدها می توانند خونریزی کرده و زخم ایجاد کنند.

ترومبوز ورید عمقی (DVT)

در واقع بیماری ترومبوز ورید عمقی از دسته بیماری های اورژانسی بوده که در آن لخته خون در اعماق بدن رخ می دهد و نیاز به مراقبت های ویژه دارد. زیرا لخته های خون ایجاد شده ممکن است، باعث آمبولی در ناحیه ریه شود. علائم آن شامل تورم در پا، مچ پا یا پا (معمولاً در یک طرف) ، گرفتگی درد ساق پا در ناحیه آسیب دیده و درد شدید یا غیرقابل وصف در پا و مچ پا می باشد. از دیگر علائم می توان به احساس گرما در ناحیه پوست اشاره نمود. هم چنین پوست روی ناحیه آسیب دیده رنگ پریده یا به رنگ مایل به قرمز یا مایل به آبی تبدیل می شود.

سخن آخر

برای کنترل از کبود شدن بدن، می توان در بازی یا ورزش به صورت محتاطانه عمل نمود. کبودی های ایجاد شدده در واقع در اثر اتفاقات طبیعی رخ می دهد که  به مرور زمان بهبود می یابد. اما اگر کبودی در طی سه هفته بهبود نیافت و برطرف نشد، بهتر است که به پزشک مراجعه کرده و با انجام معاینه توسط پزشک و انجام آزمایش خون در آزمایشگاه دلیل ایجاد کبودی ها را مشخص نمایید.

 

 

 

 

/۰ Comments/by

چگونه کمبود ویتامین D را تشخیص دهیم؟

چگونه کمبود ویتامین D را تشخیص دهیم؟

ویتامین D که با نام شیمیایی کلسیفرول شناخته شده است، از دسته ویتامین های محلول در چربی می باشد. از این رو این نوع ویتامین می تواند در بافت چربی بدن، کبد و… ذخیره گردیده و به مدت چندین هفته و حتی ماه ها در بدن باقی بماند.

منابع تامین ویتامین D

ویتامین D مورد نیاز بدن، در مجموع از دو منبع تامین می شود.

منبع داخلی (اندوژن):

در این منبع تولید، ویتامین D در پوست بدن و با قرار گرفتن در معرض نور خورشید تامین خواهد شد.

منبع خارجی( اگزوژن):

در این حالت این ویتامین ارزشمند، از طریق مواد غذایی و مکمل های ویتامین D جذب می گردد. در ضمن این ویتامین عامل اصلی برای کانی سازی سالم استخوان ها می باشد. بنابراین کمبود آن در بدن خطرات جبران ناپذیری را به همراه خواهد داشت. اما باید به نکته توجه داشته باشیم که میزان ویتامین D موجود در بدن، با توجه به جنسیت، سن و منطقه زندگی افراد متغیر می باشد. از این رو در این مقاله به بررسی عوارض ناشی از کمبود ویتامین D خواهیم پرداخت.

عوارض ناشی از کمبود ویتامین D

علائم سردرگمی و گیجی

تحقیقات نشان داده است که با مصرف ویتامین D، میزان سروتین بدن افزایش یافته است. در نتیجه کمبود این نوع ویتامین، فرد را بی حوصله و عصبی می نماید.

خستگی زود هنگام

اگر نفس کم می آورید و یا در طول روز احساس خستگی شدید دارید، باید مقدار ویتامین D موجود در بدن خود را بررسی نمایید. زیرا از دیگر فواید این ویتامین افزایش سطح انرژی در بدن است.

درد عضلانی شدید

اگر در زمان فعالیت های روزانه و یا هنگام بیدار شدن از خواب دچار استخوان درد شدید و یا احساس دردهای عضلانی شده بودید، باید سطح ویتامین D را بررسی نمایید.

بیمار شدن مکرر

در حقیقت ویتامین D، در سلول های سیستم ایمنی جای گرفته و کمک به افزایش قوای جسمانی می نماید. در نتیجه کمبود آن باعث ضعف در سیستم ایمنی گردیده و هم چنین فرد به صورت مکرر دچارعفونت های ادراری، مشکلات تنفسی، سرماخوردگی و آنفولانزا خواهد شد.

سلامت مو

در واقع ویتامین دی بر روی پیاز مو و رشد بهتر موهای شما تاثیر مستقیم خواهد گذاشت. از این رو کمبود این ویتامین در بدن، منجر به ریزش مو شده و هم چنین باعث شده تا مو

حالتی شکننده و حساس داشته باشد.

ضعف استخوان ها

هم چنین ویتامین دی برای سلامت استخوان ها بسیار مفید می باشد. به گونه ای که کمبود آن منجر به ضعف استخوانی، کمر دردهای شدید، آسیب دیدگی و شکستگی استخوان های نواحی مختلف بدن می گردد.

مات شدن رنگ پوست

حتی کمبود این ویتامین در بدن بر روی شفافیت پوست افراد هم اثر  گذاشته و منجر به مات و تیره شدن پوست افراد می گردد.

سخن پایانی

بنابراین با وجود هر کدام از علائم ذکر شده، می توان به کمبود ویتامین دی در بدن پی برد.  درهمین راستا می توان با انجام آزمایش خون در آزمایشگاه های معتبر، سطح ویتامین D در بدن خود را مشخص کرده و در صورت کمبود به پزشک معالج جهت درمان مراجعه نمایید.

 

/۰ Comments/by