چرا باید آزمایش شود؟

برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمنی و تمایز آن از سایر علل آسیب کبدی. هنگامی که هپاتیت دارید که پزشک شما مشکوک است ممکن است به دلیل یک فرآیند مرتبط با خود ایمنی باشد.آنتی بادی میکروزومی

نمونه مورد نیاز است؟

نمونه خونی که از رگ بازوی شما گرفته شده است

آمادگی آزمایش لازم است؟

خیر

anti-LKM-1

آنتی بادی های میکروزوم نوع ۱ کلیه (anti-LKM-1) کبد، اتو آنتی بادی هستند، پروتئین هایی که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می شوند و آنزیم خودی به نام سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6) را شناسایی کرده و هدف قرار می دهند، پروتئینی که عمدتاً در سلول های کبد یافت می شود. ایجاد آنتی بادی های ضد LKM-1 به شدت با هپاتیت خودایمنی نوع ۲ مرتبط است. این آزمایش میزان (تیتر) آنتی LKM-1 در خون را شناسایی و اندازه گیری می کند.

هپاتیت خود ایمنی

هپاتیت خود ایمنی یک التهاب حاد یا مزمن کبد است که می تواند منجر به سیروز کبدی و در برخی موارد نارسایی کبدی شود. این هپاتیتی است که به علت قابل شناسایی دیگری مانند عفونت ویروسی، قرار گرفتن در معرض دارو یا سم، اختلال ارثی یا سوء مصرف الکل ایجاد نمی شود. هر کسی ممکن است به این اختلال مبتلا شود، اما اکثر افراد مبتلا زنان هستند.

انواع هپاتیت خودایمنی

توافق کلی وجود دارد که دو نوع اصلی هپاتیت خود ایمنی وجود دارد (بحث در مورد اینکه آیا نوع سوم متمایز وجود دارد یا خیر ادامه دارد).

نوع ۱

نوع ۱ شایع ترین شکل هپاتیت خود ایمنی در ایالات متحده است و با وجود آنتی بادی های ماهیچه صاف (SMA) در خون مرتبط است.

نوع ۲

 کمتر شایع است و شدیدتر است. این بیماری با آنتی بادی های ضد LKM-1 مرتبط است و در درجه اول دختران جوان را تحت تاثیر قرار می دهد و در اروپا شایع تر از ایالات متحده است.

آزمایش آنتی بادی میکروزومی نوع ۱ کلیه کبد در چه مواردی استفاده می شود؟

آزمایش آنتی بادی میکروزومی نوع ۱ کلیه کبد((anti-LKM-1 or CYP2D6 antibody عمدتاً همراه با آنتی بادی عضله صاف (SMA) و آزمایش آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA) برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمنی و تمایز بین دو مورد اصلی استفاده می شود. این آزمایش‌ها ممکن است برای پیگیری یافته‌های غیرطبیعی آزمایش کبد، مانند افزایش مداوم آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) یا بیلی روبین استفاده شوند. ممکن است آزمایش‌های دیگری مانند ایمونوگلوبولین‌ها تجویز شود، زیرا ممکن است با هپاتیت خودایمنی و/یا هپاتیت B و/یا هپاتیت C افزایش یابد تا هپاتیت ویروسی رد شود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟

  • مقدار یا تیتر بالای anti-LKM-1 نشان می دهد که احتمال دارد فرد مورد آزمایش هپاتیت خودایمنی نوع ۲ داشته باشد، اما نتیجه قطعی نیست. بیوپسی کبد ممکن است برای ارزیابی بافت کبد از نظر آسیب و اسکار برای کمک به تایید تشخیص انجام شود.
  • اگر تست anti-LKM-1 منفی باشد، اما SMA و/یا ANA مثبت باشد، احتمالاً فرد به هپاتیت خودایمنی نوع ۱ مبتلا است.
  • اگر هر دو منفی باشند، علائم فرد احتمالاً به دلیل علتی غیر از هپاتیت خودایمن است. با این حال، این شرایط به طور کامل منتفی نیست. همه افراد مبتلا به هپاتیت خود ایمنی آنتی بادی های ضد LKM-1 یا SMA تولید نمی کنند. برخی از افراد اتوآنتی بادی های دیگری تولید می کنند که به ندرت آزمایش می شوند.

آیا همه افرادی که آسیب کبدی دارند باید از نظر آنتی بادی های میکروزومی نوع ۱ کلیه (anti-LKM-1) آزمایش شوند؟

معمولاً ضروری نیست. بیشتر موارد هپاتیت به دلیل قابل شناسایی دیگری است. با این حال، اگر فرد دارای علائم، یک دختر جوان بدون سایر عوامل خطر باشد و/یا پزشک به یک فرآیند خودایمنی مشکوک باشد، ممکن است آزمایش ضد LKM-1، ANA و SMA انجام شود.

انواع هپاتیت خودایمنی

اگر این آنتی بادی CYP450 2D6 را هدف قرار می دهد، چرا به آن میکروزوم-۱ کلیه ضد کبد ضد LKM-1 می گویند؟

این آنتی بادی در ابتدا با استفاده از بافت کبد و کلیه شناسایی شد، از این رو آنتی LKM-1 نامیده شد. با این حال، پروتئین خاص در آن بافت هایی که آنتی بادی آنها را هدف قرار می دهد (آنتی ژن اصلی) از آن زمان به عنوان سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6) شناسایی شده است. این پروتئین آنزیم اصلی است که حدود ۲۵ درصد داروها و همچنین مواد سمی را متابولیزه می کند. عمدتاً در سلول‌های کبد و کلیه، عمدتاً در ساختارهایی به نام میکروزوم یافت می‌شود.

میکروزوم کبدی چیست

میکروزوم های کبد، به عنوان وزیکول های شبکه آندوپلاسمی سلول های کبدی، حاوی آنزیم های فاز I غشایی، یعنی CYPs، مونواکسیژنازهای حاوی فلاوین (FMO)، استرازها، آمیدازها و اپوکسید هیدرولازها و همچنین آنزیم های فاز II مانند UGT هستند.

 آزمایش SMA

تشخیص هپاتیت خودایمنی می تواند دشوار باشد. این فرآیند ممکن است شامل آزمایش هایی برای رد سایر بیماری هایی باشد که می توانند بر کبد شما تأثیر بگذارند. برای درک معنای نتایج آزمون SMA، پزشک شما نتایج آزمایش‌های دیگری را که انجام داده‌اید در نظر می‌گیرد. پزشک می تواند توضیح دهد که این نتایج در مورد سلامت شما چه می گویند.به طور کلی نتیجه مثبت تست SMA به این معنی است که SMA در نمونه خون شما پیدا شده است. نتیجه منفی تست SMA به این معنی است که SMA در نمونه خون شما یافت نشد.

AMA در آزمایش خون چیست

آنتی بادی های آنتی میتوکندریال (AMAs) نمونه ای از یک پاسخ خودایمنی هستند که زمانی رخ می دهد که بدن علیه سلول ها، بافت ها و اندام های خود می چرخد. هنگامی که این اتفاق می افتد، سیستم ایمنی بدن به گونه ای که انگار یک عفونت است به بدن حمله می کند. تست AMA سطوح بالا از این آنتی بادی ها را در خون شما شناسایی می کند. این آزمایش اغلب برای تشخیص یک وضعیت خودایمنی به نام کلانژیت صفراوی اولیه (PBC) که قبلاً به عنوان سیروز صفراوی اولیه شناخته می شد، استفاده می شود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *