تست آربوویروس

آربوویروس ها (ویروس های منتقله از بندپایان) باعث عفونت های ویروسی می شوند که توسط پشه ها و سایر حشرات خونخوار مانند کنه ها بین انسان ها منتقل می شود. آزمایش آربوویروس یا آنتی بادی های تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت آربوویروس خاص را شناسایی می کند یا مواد ژنتیکی ویروس را در خون یا مایع مغزی نخاعی تشخیص می دهد.

آربوویروس‌ها که در سراسر جهان یافت می‌شوند، عامل مهم مننژیت ویروسی و آنسفالیت هستند. در آب و هوای معتدل، آنها تمایل به ایجاد اپیدمی های فصلی گاه به گاه دارند. در آب و هوای گرمسیری، آنها ممکن است در تمام طول سال، هر زمان که پشه ها فعال هستند، پیدا شوند.

این ویروس ها زمانی پخش می شوند که پشه یا گاهی یک ناقل دیگر حشره (ناقل) مانند کنه یا پشه خاکی، پرنده یا حیوان کوچک دیگری را نیش بزند و آلوده شود، سپس انسان را نیش زده و آن را منتقل کند. عفونت‌های آربوویروس معمولاً مستقیماً از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌شوند. گاهی اوقات، عفونت ممکن است از طریق انتقال خون، پیوند اعضا، تماس جنسی، از یک زن باردار به نوزادش یا از مادر به کودک از طریق شیر مادر منتقل شود.

آزمایش آربوویروس همراه با علائم، علائم و سابقه مواجهه و سفر فرد برای تشخیص و تأیید عفونت حاد آربوویروس و تمایز بین عفونت و سایر شرایطی که ممکن است علائم مشابه ایجاد کند، استفاده می‌شود.

بسته به ویروسی که باعث عفونت می شود، افراد آلوده به آربوویروس ممکن است فقط علائم خفیف تا متوسط ​​آنفولانزا داشته باشند که در عرض چند روز تا چند هفته برطرف می شوند. در برخی موارد، شروع ناگهانی تب بالا ممکن است با بثورات پوستی (تب دنگی)، زردی (تب زرد)، یا درد شدید مفاصل و علائم ناتوان کننده همراه باشد. بسته به ویروس، فرد ممکن است علائم شدیدی داشته باشد که ممکن است تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.

صدها آربوویروس مختلف وجود دارد، اما اکثر آنها رایج نیستند. نمونه هایی از آربوویروس ها عبارتند از:

موجود در: حامل حشره ویروس/بیماری
شرق ایالات متحده پشه آنسفالیت اسب شرقی (EEE)
غرب ایالات متحده پشه آنسفالیت اسب غربی (WEE)
آمریکای جنوبی و مرکزی پشه آنسفالیت اسب ونزوئلا (VEE)
آفریقا، آسیا، برخی در جنوب اروپا پشه تب چیکونگونیا (CHIKV)
استرالیا پشه ویروس رودخانه راس
آمریکای جنوبی، آفریقا پشه تب زرد
آمریکای جنوبی، آسیا پشه تب دنگی
آمریکای جنوبی، آفریقا، آسیا پشه ویروس زیکا
آسیا پشه آنسفالیت ژاپنی
در سراسر ایالات متحده پشه ویروس نیل غربی
شرق و مرکز ایالات متحده آمریکا پشه آنسفالیت سنت لوئیس
شرق ایالات متحده پشه آنسفالیت پواسان
آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی پشه ویروس لاکراس
آفریقا و خاورمیانه پشه خاکی تب دره ریفت
آسیا، آفریقا، اروپا پشه تب خونریزی دهنده کریمه کنگو
اروپا، ایالات متحده پشه تب کنه کلرادو

سوالات رایج

چگونه استفاده می شود؟

آزمایش آربوویروس برای تعیین اینکه آیا فردی با علائم و نشانه ها و سابقه اخیر قرار گرفتن در معرض احتمالی با یک آربوویروس خاص آلوده شده است یا خیر استفاده می شود. آزمایش می‌تواند به تشخیص علت مننژیت یا آنسفالیت کمک کند، عفونت آربوویروس را از سایر بیماری‌هایی که باعث علائم مشابه می‌شوند، مانند مننژیت باکتریایی، متمایز کند و به راهنمایی درمان کمک کند.

به طور معمول، بسته به علائم فرد و قرار گرفتن در معرض احتمالی، آزمایش فردی که سفارش داده می‌شود برای یک آربوویروس خاص، مانند ویروس نیل غربی (WNV) یا تب دنگی خاص است. گاهی اوقات، ممکن است از یک پانل آزمایش برای تعیین اینکه کدام آربوویروس باعث عفونت شده است استفاده شود.

دو نوع تست موجود است:

تست های آنتی بادی

آزمایش آنتی بادی آنتی بادی های آربوویروس خاص تولید شده در پاسخ به عفونت را شناسایی می کند. دو دسته از آنتی بادی ها وجود دارد که ممکن است آزمایش شوند:

آنتی بادی های IgM ابتدا تولید می شوند و ظرف یک یا دو هفته پس از عفونت وجود دارند. سطوح خون برای چند هفته افزایش می یابد، سپس کاهش می یابد. پس از چند ماه، آنتی بادی های IgM به زیر سطح قابل تشخیص سقوط می کنند. آزمایش آنتی بادی IgM آزمایش اولیه ای است که بر روی خون یا مایع مغزی نخاعی افراد دارای علامت انجام می شود.

آنتی بادی های IgG بعد از آنتی بادی های IgM تولید می شوند. به طور معمول، سطح با عفونت حاد افزایش می‌یابد، تثبیت می‌شود و سپس به مدت طولانی ادامه می‌یابد. آزمایش‌های IgG ممکن است همراه با آزمایش IgM برای کمک به تشخیص عفونت اخیر یا قبلی آربوویروس تجویز شوند. گاهی اوقات آزمایش با جمع آوری دو نمونه با فاصله ۲ تا ۴ هفته (نمونه های حاد و نقاهت) و اندازه گیری سطح IgG (تیتر) انجام می شود. این ممکن است به تعیین اینکه آیا آنتی بادی ها از یک عفونت اخیر یا گذشته هستند کمک کند.

آزمایش‌های آنتی‌بادی ممکن است با ویروس‌های مشابه واکنش متقابل داشته باشند، بنابراین آزمایش دومی که از روش متفاوتی مانند آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) یا آزمایش خنثی‌سازی استفاده می‌کند، ممکن است برای تأیید نتایج مثبت استفاده شود.

تست تقویت اسید نوکلئیک

آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) مواد ژنتیکی آربوویروس را برای تشخیص وجود ویروس تقویت و اندازه گیری می کند. این می تواند عفونت فعلی با ویروس را تشخیص دهد، اغلب قبل از اینکه آنتی بادی های ویروس قابل تشخیص باشند، اما برای شناسایی باید مقدار مشخصی ویروس در نمونه وجود داشته باشد. برای اکثر آربوویروس‌ها، سطح ویروس در انسان معمولاً پایین است و برای مدت طولانی باقی نمی‌ماند.

چه زمانی انجام داده می شود؟

آزمایش در درجه اول زمانی انجام می‌شود که فرد دارای علائم و نشانه‌هایی باشد که نشان‌دهنده عفونت آربوویروس فعلی باشد، به خصوص اگر فرد در منطقه‌ای زندگی می‌کند یا اخیراً به منطقه‌ای سفر کرده است که یک آربوویروس خاص بومی است.

در ایالات متحده، زمانی که علائم در اواسط تا اواخر تابستان ظاهر شود، ممکن است به عفونت آربوویروس مشکوک شود. در مناطق گرمتر، عفونت ممکن است در تمام طول سال رخ دهد.

برخی از علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تب
  • سردرد
  • ضعف و درد عضلانی
  • درد مفاصل
  • حالت تهوع
  • بثورات پوستی

درصد کمی از افراد، به ویژه افراد جوان، مسن و نقص ایمنی ممکن است علائم جدی تری همراه با مننژیت و آنسفالیت داشته باشند. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تب شدید
  • سردردهای شدید
  • تشنج
  • گیجی
  • گرفتگی گردن
  • فلج عضلانی

آزمایشات آنتی بادی ممکن است در هفته اول یا دو هفته از شروع علائم برای تشخیص عفونت حاد تجویز شود. یک نمونه خون اضافی ممکن است ۲ تا ۴ هفته بعد برای تعیین اینکه آیا سطح آنتی بادی در حال افزایش است یا خیر جمع آوری شود. هنگامی که مشکوک به عفونت سیستم عصبی مرکزی است، آزمایش آنتی بادی ممکن است روی مایع مغزی نخاعی و همچنین خون انجام شود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟

نتایج آزمایش آربوویروس نیاز به تفسیر دقیق دارد، با در نظر گرفتن علائم و نشانه‌های فرد و همچنین خطر مواجهه.

تست های آنتی بادی

آزمایشات آنتی بادی ممکن است مثبت یا منفی گزارش شوند یا ممکن است کمتر یا بیشتر از یک تیتر مشخص گزارش شوند. به عنوان مثال، اگر آستانه تعیین شده یک تیتر ۱:۱۰ باشد، نتیجه کمتر از این منفی در نظر گرفته می شود در حالی که تیتر بیشتر از این مثبت در نظر گرفته می شود.

اگر آنتی بادی IgM یا IgG در مایع مغزی نخاعی (CSF) شناسایی شود، نشان دهنده وجود عفونت آربوویروس در سیستم عصبی مرکزی است. اگر تست آنتی بادی CSF منفی باشد، نشان می دهد که سیستم عصبی مرکزی درگیر نیست یا سطح آنتی بادی برای تشخیص آنقدر پایین است.

اگر آنتی بادی‌های آربوویروس IgM و IgG در نمونه خون اولیه شناسایی شوند، احتمالاً فرد در چند هفته گذشته به آربوویروس آلوده شده است. اگر IgG مثبت باشد اما IgM پایین یا منفی باشد، احتمالاً فرد در گذشته عفونت آربوویروس داشته است. اگر تیتر آنتی بادی IgG آربوویروس بین یک نمونه اولیه و نمونه ای که ۲ تا ۴ هفته بعد از آن گرفته می شود چهار برابر شود، احتمالاً یک فرد اخیراً عفونت داشته است.

نتایج منفی برای آنتی‌بادی‌های IgM و/یا IgG ممکن است نشان دهد که علائم ناشی از یک علت متفاوت، مانند مننژیت باکتریایی است. با این حال، فرد ممکن است هنوز عفونت آربوویروس داشته باشد – ممکن است این اتفاق بیفتد که خیلی زود پس از مواجهه اولیه با ویروس است و زمان کافی برای تولید سطح قابل تشخیص آنتی بادی وجود نداشته است. اگر ظن به آربوویروس زیاد باشد، آزمایش آنتی بادی ممکن است در زمان بعدی تکرار شود یا آزمایش NAAT به عنوان پیگیری انجام شود.

جدول زیر نتایجی را که ممکن است با آزمایش آنتی بادی مشاهده شود خلاصه می کند:

تفسیر احتمالی نتیجه IgG نتیجه IgM
عفونت فعلی منفی مثبت
عفونت اخیر مثبت مثبت
عفونت اخیر افزایش چهار برابری نمونه های گرفته شده با فاصله ۲-۴ هفته کم یا منفی یا تست نشده
عفونت گذشته مثبت کم یا منفی
خیلی زود پس از قرار گرفتن در معرض اولیه برای ایجاد آنتی بادی منفی منفی

یک نتیجه مثبت در آزمایش اولیه برای آنتی بادی آربوویروس IgM در خون یا CSF یک نتیجه مثبت فرضی در نظر گرفته می شود زیرا آنتی بادی های ویروس های یک خانواده ممکن است واکنش متقابل داشته باشند. تشخیص را پیشنهاد می کند، اما قطعی نیست. نتیجه مثبت در آزمایش دوم با استفاده از روشی متفاوت (NAAT یا روش خنثی سازی) تشخیص را تأیید می کند.

تست تقویت اسید نوکلئیک (NAAT)

NAAT مثبت برای آربوویروس نشان دهنده عفونت با آن ویروس خاص است.

NAAT منفی به این معنی است که هیچ ویروسی در نمونه آزمایش شده وجود ندارد یا ویروس در تعداد بسیار کم (غیرقابل شناسایی) وجود دارد. آزمایش منفی نمی تواند برای رد قطعی وجود آربوویروس استفاده شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

وجود آنتی‌بادی‌های آربوویروس ممکن است نشان‌دهنده عفونت باشد، اما نمی‌توان از آن برای پیش‌بینی شدت علائم فرد یا پیش‌آگهی فرد استفاده کرد.

آزمایش‌های دیگر، مانند آزمایش‌های آنتی ژن برای تب دنگی و کشت‌های ویروسی، ممکن است در برخی موارد استفاده شوند. NAAT و کشت‌های ویروسی ممکن است در محیط‌های تحقیقاتی و توسط جامعه پزشکی در سطح ملی و بین‌المللی برای شناسایی و مطالعه سویه‌های آربوویروس‌های عامل عفونت استفاده شوند. سویه های مختلف جدا شده و با اپیدمی های منطقه ای مرتبط هستند.

آزمایشات مولکولی مانند NAAT ممکن است در یک آزمایشگاه بهداشت عمومی یا مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) انجام شود. آنها ممکن است قبل از ایجاد تشخیص و گزارش رسمی به CDC انجام شوند.

آزمایش NAAT اکنون به طور معمول در ایالات متحده برای غربالگری واحدهای خون اهدایی از نظر ویروس نیل غربی و ویروس زیکا استفاده می شود و ممکن است قبل از پیوند روی خون اهداکنندگان بافت و عضو انجام شود. ممکن است برای آزمایش بافت‌های فردی که فوت کرده است (پس از مرگ) برای تعیین اینکه آیا یک آربوویروس خاص ممکن است باعث مرگ فرد شده یا در آن نقش داشته باشد استفاده شود.

آزمایش آربوویروس همچنین می‌تواند بر روی حیوانات میزبان مشکوک و استخرهای پشه‌ها برای تشخیص وجود و انتشار یک آربوویروس در جامعه و منطقه انجام شود. این اطلاعات می‌تواند برای کمک به بررسی شیوع، شناسایی و پایش منابع عفونت، و هدایت تلاش‌ها برای جلوگیری از گسترش عفونت استفاده شود.

آیا همه باید برای آربوویروس آزمایش شوند؟

در کل نیازی نیست. اکثر افرادی که مبتلا می شوند علائم کمی تا خفیف دارند و فقط در معرض آن دسته از آربوویروس هایی هستند که در مناطق زندگی یا مسافرت آنها وجود دارد. آزمایش معمولاً روی افراد بدون علامت انجام نمی‌شود، اما زمانی که یک گیرنده خون یا عضو یا یک نوزاد به آربوویروسی مانند ویروس نیل غربی آلوده می‌شود، ممکن است آزمایش آنتی‌بادی بر روی اهداکننده یا مادر بدون علامت تجویز شود تا مشخص شود که آیا او منبع بیماری بوده است یا خیر. عفونت

آیا آربوویروس‌ها چیزی هستند که هنگام سفر باید نگران آن باشم؟

هر منطقه در جهان نگرانی های بهداشتی خاص خود را دارد و عاقلانه است که در مورد مناطقی که در آن سفر خواهید کرد بخوانید و با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد خطرات عفونت صحبت کنید. هنگام سفر به یک مکان گرمسیری یا منطقه ای که شیوع فصلی دارد، خطر ابتلا به عفونت آربوویروس افزایش می یابد. احتمال قرار گرفتن در معرض یک فرد تحت تأثیر فعالیت های برنامه ریزی شده آن شخص و اقدامات پیشگیرانه ای است که شخص انجام می دهد. (برای اطلاعات بیشتر در مورد بیماری های خاص مرتبط با سفر خود، به صفحه مقصد در وب سایت مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها مراجعه کنید.)

برای محافظت در برابر آربوویروس ها چه کاری می توانم انجام دهم؟

محافظت با جلوگیری از نیش پشه آغاز می شود. اقدامات ممکن است شامل پوشیدن پیراهن و شلوار آستین بلند در خارج از منزل، استفاده از مواد دافع حشرات، و ماندن در خانه در هنگام سحر و غروب زمانی که پشه ها بیشتر فعال هستند. در اطراف خانه خود، می توانید منابع آب راکد که پشه ها را جذب می کنند را حذف کنید. جوامع می توانند اقدامات پیشگیرانه را با نظارت بر خطرات فصلی و سمپاشی برای پشه ها در صورت لزوم انجام دهند.

آیا واکسن هایی برای آربوویروس ها وجود دارد؟

یک واکسن برای تب زرد برای انسان وجود دارد و چندین واکسن برای ویروس های آنسفالیت اسبی وجود دارد که برای اسب ها ساخته شده است. تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

چه کسی تست آربوویروس را انجام می دهد؟

بسته به آربوویروسی که مشکوک است، آزمایش ممکن است توسط یک آزمایشگاه مرجع، آزمایشگاه بهداشت عمومی محلی، ایالتی یا منطقه ای شما، یا توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری انجام شود.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *