آزمایش آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)

آزمایش آنزیم مبدل آنژیوتانسین

آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) آنزیمی است که به تنظیم فشار خون کمک می کند. افزایش سطح خونی ACE گاهی در سارکوئیدوز مشاهده می شود، یک اختلال سیستمیک با علت ناشناخته که اغلب ریه ها را تحت تاثیر قرار می دهد، اما ممکن است بسیاری از اندام های دیگر بدن از جمله چشم، پوست، اعصاب، کبد و قلب را نیز تحت تاثیر قرار دهد. مقدار ACE در خون

یکی از ویژگی های کلاسیک سارکوئیدوز ایجاد گرانولوم ها، توده های کوچک تومور مانند سلول های ایمنی و التهابی و بافت فیبری است که گره هایی را در زیر پوست و در اندام های سراسر بدن تشکیل می دهند. گرانولوم ها ساختار بافت های اطراف خود را تغییر می دهند و به تعداد کافی می توانند باعث آسیب و التهاب شوند و ممکن است در عملکرد طبیعی اختلال ایجاد کنند. سلول های یافت شده در مرزهای بیرونی گرانولوم ها می توانند مقادیر بیشتری از ACE تولید کنند. سطح ACE در خون ممکن است با ایجاد گرانولوم های مرتبط با سارکوئیدوز افزایش یابد.

سوالات رایج

چگونه استفاده می شود؟

آزمایش آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) در درجه اول برای کمک به تشخیص و نظارت بر سارکوئیدوز تجویز می شود. این اغلب به عنوان بخشی از تحقیقات در مورد علت گروهی از علائم مزمن نگران کننده که احتمالاً به دلیل سارکوئیدوز هستند، تجویز می شود.

سارکوئیدوز اختلالی است که در آن ندول های کوچکی به نام گرانولوم ممکن است در زیر پوست و در اندام های سراسر بدن ایجاد شود. سلول های اطراف گرانولوم ها می توانند مقادیر بیشتری از ACE تولید کنند و سطح ACE در خون ممکن است در صورت وجود سارکوئیدوز افزایش یابد. (برای اطلاعات بیشتر در این مورد به بخش «چه چیزی در حال آزمایش است؟» مراجعه کنید.)

سطح خونی ACE با فعالیت بیماری افزایش و کاهش می یابد. اگر ACE در ابتدا در فردی مبتلا به سارکوئیدوز افزایش یابد، می توان از آزمایش ACE برای نظارت بر روند بیماری و اثربخشی درمان کورتیکواستروئید استفاده کرد.

یک پزشک ممکن است ACE را همراه با سایر آزمایش‌ها، مانند آزمایش‌های AFB که عفونت‌های مایکوباکتریایی یا آزمایش‌های قارچی را تشخیص می‌دهند، تجویز کند. این ممکن است به تمایز بین سارکوئیدوز و بیماری دیگری که باعث تشکیل گرانولوم می شود کمک کند.

چه زمانی انجام داده می شود؟

آزمایش ACE زمانی تجویز می شود که فردی علائم یا علائمی دارد که ممکن است به دلیل سارکوئیدوز باشد، مانند:

• گرانولوم
• سرفه مزمن یا تنگی نفس
• چشم های قرمز و آبریزش
• درد مفاصل

این امر به ویژه در صورتی صادق است که فرد بین ۲۰ تا ۴۰ سال سن داشته باشد، زمانی که سارکوئیدوز بیشتر دیده می شود.

هنگامی که فردی مبتلا به سارکوئیدوز تشخیص داده شد و سطوح اولیه ACE افزایش یافت، یک پزشک ممکن است آزمایش ACE را در فواصل منظم برای نظارت بر تغییر ACE در طول زمان به عنوان بازتابی از فعالیت بیماری تجویز کند.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟

افزایش سطح ACE در فردی که یافته‌های بالینی منطبق با سارکوئیدوز دارد به این معنی است که اگر سایر بیماری‌ها رد شده باشند، احتمال دارد که فرد دارای یک مورد فعال سارکوئیدوز باشد. ACE در ۵۰ تا ۸۰ درصد افراد مبتلا به سارکوئیدوز فعال افزایش می یابد. یافتن سطح بالای ACE به تایید تشخیص کمک می کند.

 

سطح طبیعی ACE را نمی توان برای رد سارکوئیدوز استفاده کرد زیرا سارکوئیدوز می تواند بدون افزایش سطح ACE وجود داشته باشد. یافته‌های سطوح طبیعی ACE در سارکوئیدوز ممکن است در صورتی رخ دهد که بیماری در حالت غیرفعال باشد، ممکن است نشان دهنده تشخیص زودهنگام سارکوئیدوز باشد، یا ممکن است موردی باشد که سلول‌ها مقادیر بیشتری از ACE تولید نمی‌کنند. سطح ACE نیز در موارد سارکوئیدوز مزمن احتمال افزایش کمتری دارد.

هنگام نظارت بر روند بیماری، سطح ACE که در ابتدا بالا است و سپس با گذشت زمان کاهش می یابد، معمولاً نشان دهنده بهبودی خود به خود یا ناشی از درمان و پیش آگهی مطلوب است. از طرف دیگر، افزایش سطح ACE ممکن است نشان دهنده یک روند اولیه بیماری باشد که در حال پیشرفت است یا فعالیت بیماری که به درمان پاسخ نمی دهد.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

ACE به تبدیل آنژیوتانسین I (پروتئین غیر فعال) به آنژیوتانسین II کمک می کند. آنژیوتانسین II به عنوان یک وازوپرسور قوی عمل می کند. باعث انقباض شریان ها می شود و به طور موقت آنها را باریک می کند و فشار خونی را که در آنها جریان دارد افزایش می دهد. این تبدیل یک فرآیند تنظیمی طبیعی در بدن است. این فرآیند با توسعه داروهایی به نام مهارکننده‌های ACE که معمولاً در درمان فشار خون بالا و دیابت استفاده می‌شوند، هدف قرار گرفته است. این داروها فرآیند تبدیل را مهار می کنند و رگ های خونی را گشادتر نگه می دارند و فشار خون را پایین می آورند. مهارکننده های ACE در مدیریت فشار خون بالا مفید هستند، اما با آزمایش خون ACE کنترل نمی شوند. با این حال، ممکن است با اندازه‌گیری‌های ACE که به دلایل دیگر سفارش شده است، تداخل داشته باشند.

سطوح بالا و پایین ACE ممکن است در شرایط مختلفی به جز سارکوئیدوز دیده شود. با این حال، آزمایش ACE به طور معمول برای تشخیص یا نظارت بر این شرایط استفاده نمی شود. نشان داده نشده است که از نظر بالینی مفید باشد.

 

 

 

 

کاهش سطح ACE نیز ممکن است در افراد مبتلا به:

• بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
• بیماری های ریوی مانند آمفیزم، سرطان ریه، فیبروز کیستیک
• گرسنگی
• درمان دارویی استروئیدی
• کم کاری تیروئید

ACE در انواع بیماری ها و اختلالات به میزان متوسط ​​افزایش یافته است، مانند:

• HIV
• هیستوپلاسموز (عفونت قارچی تنفسی)
• دیابت شیرین
• پرکاری تیروئید
• لنفوم
• سیروز الکلی
• بیماری گوچر (اختلال نادر متابولیسم لیپید ارثی)
• بیماری سل
• جذام

چه آزمایش های دیگری برای تشخیص سارکوئیدوز استفاده می شود؟

آزمایشات مختلفی ممکن است برای کمک به تشخیص سارکوئیدوز و تعیین درجه درگیری اندام تجویز شود. آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است شامل پانل کبد، شمارش کامل خون (CBC) و کلسیم (هم سطح خون و هم در ادرار ممکن است بالا باشد). آزمایش‌های دیگر ممکن است شامل معاینه فیزیکی برای ضایعات پوستی، تست‌های عملکرد ریوی باشد، زیرا در حدود ۹۰ درصد مواقع درگیری ریه وجود دارد، برونکوسکوپی (روشی که از یک لوله انعطاف‌پذیر برای مشاهده پوشش مجرای تنفسی و بیوپسی استفاده می‌کند. ریه)، اشعه ایکس قفسه سینه، و غربالگری گالیم (گالیوم رادیواکتیو برای ارزیابی التهاب استفاده می شود). بیوپسی از پوست، ریه، غدد لنفاوی، و گاهی اوقات کبد نیز ممکن است مورد نیاز باشد، همچنین ممکن است یک معاینه کامل چشم. ممکن است از آزمایشی به نام معاینه لامپ شکافی استفاده شود.

 

چه چیزی باعث سارکوئیدوز می شود؟

علت آن به خوبی درک نشده است. مسری نیست. التهابی است و سیستم ایمنی را درگیر می کند. به نظر می رسد که دارای یک جزء ژنتیکی و همچنین محیطی است. هم در افراد مرتبط و هم در افراد غیر مرتبط که در یک منطقه زندگی می کنند گزارش شده است. تا ۴۰ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده مبتلا می شوند که اکثر آنها بین ۲۰ تا ۴۰ سال سن دارند. در ایالات متحده و در دریای کارائیب، سارکوئیدوز در افراد آفریقایی تبار شایع تر است، اما در سراسر جهان حدود ۸۰٪ از مبتلایان به سارکوئیدوز سفید پوست هستند. در اسکاندیناوی و ایرلند شمالی نسبتا رایج است، اما در چین، ژاپن و آفریقا نادر است. بنا به دلایلی، کسانی که از بخشی از جهان که شیوع آن پایین است به بخشی از جهان که در آن شیوع بالایی دارد نقل مکان کرده‌اند، خطر ناحیه شیوع بالاتر را متحمل می‌شوند.